Ten minste 95 % van waar we ooit bang voor Lees meer →
GopalaNatuurgeneeskunde en Energetische Geneeskunde |
De soep wordt nooit zo heet gegeten als hij wordt opgediend.
Ten minste 95 % van waar we ooit bang voor zijn geweest zal nooit gebeuren en datgene wat we meemaken wat heel erg is hebben meestal niet eens aan zien komen.
Maar zorgen maken zit nu eenmaal in onze genen en op één of andere manier kunnen we het ook niet laten.
Beren en leeuwen zien we op ons pad.
En verandering zijn we ook niet al te dol op.
We houden alles graag zoals het is.
En waar we eigenlijk het aller bangst voor zijn en ons de meeste zorgen over maken is het onbekende.
Dus als er een verandering aan zit te komen, dan steken we natuurlijk van wal:
In eerste instantie is het best spannend, maar nog meestal allemaal wel redelijk positief of in ieder geval open.
Dan begint ons hoofd zich ermee te bemoeien en beginnen we te piekeren en te tobben:
“Wat nou als dit of dat gaat gebeuren en wat nou als dat vergeten wordt of dat erbij komt…….!!!!”
Je kunt het zo gek niet bedenken die leeuwen en beren, maar ze komen allemaal voorbij in alle kleuren en maten. In de meest vreselijke gedaantes laten ze zich zien en de slechtste scenario’s doemen op aan de horizon. En aan het eind van de rit zien we er eigenlijk als een berg tegenop en er liever ook maar helemaal vanaf, van die hele verandering. Blijven we toch liever lekker bij het ‘oude vertrouwde’.
Angst is een slechte raadgever.
Datgene waar je ooit bang voor bent geweest zal toch nooit gebeuren.
De angst verlamt je en het gepieker en getob maakt je zwaar en log.
Laat los!!!
Durf eens te vertrouwen op een goede afloop i.p.v. doemscenario’s in te vullen.
Durf eens te vertrouwen op ‘de kracht van verandering’, één van de positiefste energieën die er is.
Het is nou eenmaal gewoon de evolutie, dus hoort bij het leven.
Als heel de wereld verandert en jij blijft stilstaan, ga jij eigenlijk achteruit.
Maar daar komt hij weer:
dat durven vertrouwen durven we pas als we weten wat er aan die andere kant is. We durven pas het oude los te laten wanneer we precies weten wat het nieuwe inhoudt.
En dat is nou eigenlijk het hele probleem, dat weet je niet van tevoren, dat laat zich vaak ‘algaandeweg’ pas zien.
Je weet, mijn hele leven en basisfilosofie ervan hangt aan elkaar van ‘oneliners’.
Ze zijn enorm krachtig en ‘ploppen’ altijd op op het juiste moment wanneer je ze nodig hebt.
Dus hier nog een hele mooie voor iedereen die voor een grote (of misschien iets minder grote) verandering staat in zijn of haar leven:
“De soep wordt nooit zo heet gegeten als dat hij opgediend wordt”.
Bon appetit!
The truth is still the truth, even if no one believes it
Eerder schreef ik al eens een stukje over de ‘huis-tuin-en-keuken-psychopaat’, waarin een duidelijke omschrijving wordt gegeven van wat ik hiermee bedoel. Even nog in het kort de definitie ervan: . ‘antisociale persoonlijkheidsstoornis, waarbij empathie en geweten totaal ontbreken’. Momenteel wordt er veel aandacht besteed op social media over dit onderwerp, maar dan worden het vaak narcisme genoemd, maar ik vind zelf dat daar toch wel enig onderscheid in is. Een narcist ‘vindt zichzelf vaak geweldig, is egoïstisch, ambitieus, dominant en heeft een gebrek aan empathie’. Eerlijk gezegd geloof ik niet dat iedere psychopaat overloopt van zelfliefde. De narcist valt eerder onder de categorie psychopaat, maar niet iedere psychopaat is ook per definitie gelijk een narcist, ook al hebben ze wel veel gemeenschappelijke kenmerken, zoals egoïsme en geen empathisch vermogen. Misschien klinkt narcist toch iets milder dan psychopaat. Het woord psychopaat wekt bij velen weerstand op, merk ik, omdat men toch direct denkt aan de ernstige gevallen, zoals Jack the Ripper, Hannibal the Cannibal enz. In ieder geval heb ik het wel in deze blog over deze categorie mensen, waar er tegenwoordig (misschien vroeger ook wel, dat weet ik niet) nogal wat van zijn. Men zegt 1 op 20, dus grote kans dat je er zelf mee te maken hebt of te maken hebt gehad.
Psychopaten zijn meesters in sociaal wenselijk gedrag, daarom kunnen ze iedereen om hun vingers winden. Ze zoeken hun slachtoffers uit, waarna ze deze volledig uitpersen en hen het leven zuur maken. Vaak worden ze gezien door de omgeving als ontzettend leuke en innemende persoonlijkheden. Ze komen heel overtuigend over en zijn meester in de dingen dusdanig te verdraaien dat de ander schuldig lijkt. Zelfs politieagenten, advocaten en rechters weten ze vaak om hun vingers te winden en ook zelfs grote groepen mensen.
Als jij ooit te maken hebt gehad met zo iemand, dan weet je precies waar ik het over heb. Als je met deze mensen te maken hebt gebeuren er vaak zulke bizarre dingen ,dat je in eerste instantie aan jezelf gaat twijfelen. Ben ik nou gek of zijn zij het?
Je kunt het bijna niet geloven, zelfs al was je er zelf bij. En vandaar ook mijn titel. Als je de bizarre verhalen vertelt geloven mensen je vaak niet eens. Of ze zijn van te voren al ingelicht door de tegenpartij met een heel ander verhaal. De huis-tuin-en-keuken-psychopaat kan het verhaal zo verdraaien dat iedereen ze gelooft, ze zijn sluw en berekenend en dekken zich aan alle kanten in. En als jij dan met je verhaal komt lijkt het net of jij het verzonnen hebt of gewoon staat te liegen. En dat is waarom je vaak aan jezelf gaat twijfelen. Hoe vaak ik niet van mensen dergelijke verhalen heb gehoord met daarbij de opmerking: “Je gaat zo aan jezelf twijfelen als iedereen denkt dat jij gek bent of het hele verhaal uit je duim zuigt”. En het is zo bizar dat het bijna niet waar kan zijn. In de wereld van de psychopaten moet je er eigenlijk nog een schepje bovenop doen en dan pas kom je richting ‘de waarheid’. Je kunt het vaak niet eens zelf bedenken, zo bizar en onwerkelijk is het.
Ik zeg: “Niet doen, twijfel vooral niet aan jezelf!” Je hebt het wel degelijk goed gezien en ervaren. Het was alleen te bizar om te geloven en toch was het zo, want je hebt het aan den lijve ondervonden. En hou dan de eer maar aan jezelf en onthoud één ding:
‘Het geloof van de Bressiaander’ door Omer Giellet
Ik kom uit Breskens, daar ben ik geboren en daar liggen mijn ‘roots’.
Een kleindochter van de oude bakker Hamelijnck en van Pol Cornelis, dan heeft iedereen daar wel een idee bij, want iedereen kent elkaar ‘op Bressies’.
Een vissersdorpje in Zeeuws-Vlaanderen, vol met Bressiaanders.
Omer Giellet was er één van, hij was de pastoor.
Hij is 2 dagen geleden op 91-jarige leeftijd overleden.
Als klein meisje kan ik mij herinneren dat er veel over hem gesproken werd, overal waar je kwam. Hij zag er uit als ‘Jezus-himself’ met zijn mooie lange haren. Op straat of bij de slager kwam je hem ook wel eens tegen in zijn verrafelde spijkerbroek EN op blote voeten! Dat was wat voor de Bressiaanders!
En hij deed nooit zijn huisdeur op slot. Iedereen mocht bij hem binnenlopen. Vaak zat het huis vol kinderen die daar dingen deden als ‘pannenkoeken bakken’, alsof het de gewoonste zaak van de wereld was. Hij vertrouwde op de goedheid van mensen.
Toen ik vier was verhuisden wij naar een andere woonplaats, maar we kwamen nog vaak in Breskens, mijn familie woonde daar nog. Als het even kon ging ik er iedere schoolvakantie heen en dan sliep ik bij opa en oma.
De oma, waar ik altijd logeerde, ging soms naar de kerk bij bijzondere gebeurtenissen en soms mocht ik mee.
Wat mij altijd is bijgebleven is de volgende mis:
Ik zal een jaar of 8 geweest zijn.
De pastoor kwam binnen met een vogelkooi met een vogeltje erin.
Hij vertelde dat hij op het vogeltje moest passen van tante Bette, want die ging op vakantie.
Vervolgens opende hij het deurtje van het kooitje en het vogeltje vloog door de kerk.
Ik schrok, want ik dacht: “Hoe moet de pastoor dat vogeltje nou weer in dat kooitje terugkrijgen, voordat tante Bette terugkomt?”
Geobsedeerd door het losvliegende vogeltje èn met een enorm verantwoordelijkheidsgevoel voor dit ‘immense probleem’ hoorde ik de pastoor rustig verder praten.
Over dingen als “Sluit een vogeltje in een kooitje op en hij wil weg en zet het deurtje open en hij blijft”. Dit was zijn preek over het vast willen houden van elkaar, wat verstikkend kan werken, en als we elkaar vrij laten dat we dan in liefde verbonden blijven. Dat vogeltje was slechts een metafoor voor wat hij duidelijk wilde maken.
Ik begreep er op dat moment niets van, dat lijkt me duidelijk.
Dit was zijn unieke manier van prediken en iedereen hing aan zijn lippen.
Verder gingen we met de andere kinderen van Breskens regelmatig stokbrood bakken bij de pastoor. Hij had dan allemaal houtskool neergegooid buiten op het binnenplaatsje naast de kerk en dan kreeg ieder kind een stokje, gewoon van de boom. Hij kwam langs met een grote bak deeg en daar kon je dan je deeg uitpakken en aan het stokje vastplakken. Terwijl je dan op de grond naast het vuur zat in lange rijen met je brooddeegje boven het vuur vertelde de pastoor leuke verhaaltjes.
Hij was ook eens uitgenodigd bij RUR, het praatprogramma van Jan Lenferink in de jaren ’80.
Hij had daar als afsluiting ook weer een mooie one-liner toen Jan Lenferink hem vroeg een boodschap mee te geven aan zijn medemens:
“Wat gij niet wil dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet”.
Dit is wat ik mij van hem herinnerde.
Nu pas begreep ik uit diverse interviews met hem dat die kapotte spijkerbroek en op blote voeten lopen een protest was naar de dogmatiek van de Katholieke Kerk van Omer Giellet en dat hij soms dingen zei als:
“Je wordt geen mens om christen te worden. Het is precies andersom. Ik zeg niet dat de Kerk verkeerd is, maar al die fantasie… Dat God de vader zijn zoon stuurt om ons te verlossen van onze zonden: laat me niet lachen! Dat kan toch helemaal niet? Het is veel eenvoudiger: het is een onvoorstelbare geest of energie, in je hart.”
Jullie begrijpen allemaal dat dat soort dingen toentertijd hoog opliepen in de Katholieke Kerk.
In een interview met volkszanger Dielemanis, die het liedje voor hem schreef ‘Uut de bron’, vertelde hij het volgende:
“Toen ik het bisdom uitlegde wat ik allemaal niet geloofde, vielen ze van hun stoel. Maar ja, ik ben ik, en anders nie. Daarom heb ik ook mijn salaris geweigerd. Ik zei: als jullie me betalen, ben ik jullie bezit en moet ik altijd luisteren. Jaren later hebben ze me bedankt omdat ik zo weinig kostte.”
Toen hij zijn salaris had geweigerd kon hij natuurlijk in het begin moeilijk rondkomen en brachten de buren of kennissen hem af en toe en pan soep. Totdat hij zijn inkomen verdiende met zijn beeldhouwwerken.
Hij was naast pastoor ook kunstenaar. In een moeilijke periode in zijn leven heeft hij die keuze gemaakt, doordat hij een afgevallen tak vond en daar zichzelf in herkende. Citaat van Omer:
“Dat stuk hout was ik, losgeslagen van de boom, van de wereld…’total loss’.”
Met een keukenmesje uit de keukenla van zijn moeder is hij die tak gaan bewerken tot een beeldhouwwerk en sindsdien maakte hij de mooiste beeldhouwwerken, die je in zijn kerk overal ziet, maar ook door heel Nederland zijn ze te vinden. Voor hem was het een openbaring en zegt daar zelf over:
“Ik had het gevoel een bron gevonden te hebben, terwijl ik daarvoor uit de kraan dronk”.
Het hielp hem het geloof gemakkelijker over te brengen op de mensen door uit te beelden wat hij bedoelde.
Hij boog voor niemand en zeker niet voor de dogmatiek van de Katholieke Kerk, hij beleefde geloof vanuit zijn hart. Aan de andere kant boog hij voor alle mensen in nederigheid, want voor hem is ieder mens gelijk.
Zo heeft hij ook vluchtelingen, uitgeprocedeerde asielzoekers en daklozen in zijn huis opgenomen vanaf 1995. Al zijn bezittingen deelde hij met anderen en zijn huis stelde hij open voor zijn medemensen.
Op latere leeftijd liep hij achter een rollator, maar die ruilde hij net zo gemakkelijk in voor zijn kettingzaag om zijn beeldhouwwerk af te maken waar hij nog mee bezig was om “daarna gewoon weer opnieuw te beginnen aan een ander beeldhouwwerk”, zelfs tot op 91-jarige leeftijd.
Hij was pastoor in hart en ziel.
Tussen de mensen, samen met mensen, onder de mensen, maar nooit boven de mensen.
Een markant man van weinig woorden, maar wat er uit zijn mond kwam, daar dacht je toch over na of blijft de rest van je leven bij je.
Het volgende boek heeft hij geschreven:
Dankjewel, Omer Giellet, dat jij de wereld een stukje mooier maakte door te zijn wie je bent.
Je bent een engel van het licht.
Nu mag je naar huis.
Uitrusten in het huis van je vader.
Je taak is volbracht.
This is not my circus, this is not my monkey!
Soms wordt je in een drama meegesleurd van anderen.
Door je goedheid.
Door je iets te grote empathische vermogens.
Doordat je je liever met andermans problemen bezighoudt dan met je eigen problemen.
Goede bliksemafleider dus.
Omdat het zo lekker relativeert naar je eigen problemen.
Vanuit een iets te enthousiaste bui, en misschien een drankje teveel op, op een feestje.
Uit medelijden met iemand.
Omdat iemand zo geraffineerd en sluw is dat ze je gewoon voor het blok zetten, door manipulatie dus.
Anyway …….
Om welke reden je het ook doet of gedaan hebt…….
ineens zit je in een verhaal verwikkeld, waarvan je denkt “Dit is toch helemaal niet mijn film?!?”
Maar hoe voorkom je dit nou of hoe kom je er uit als je erin verwikkeld bent geraakt?
Hoe te voorkomen?
Probeer dingen te herkennen.
Alles begint bij bewustzijn.
Je bewust te zijn van wat er is en hoe het zit, maar bovenal ‘ken jouw valkuilen’.
Die goedheid en die iets te grote empathische vermogens zijn mooie, nobele eigenschappen, maar tevens ook valkuilen en slachtoffers, parasieten en mensen die zelf geen verantwoordelijkheid willen nemen hebben hier een neus voor.
Zij ruiken dat jij je soms voor andermans karretje laat spannen en haken daarop in, indien nodig.
En als jij je daar niet meer voor leent zoeken ze een andere prooi.
En als je er al middenin zit?
Probeer dan duidelijk te herkennen wat bij de ander hoort en wat bij jou en geef terug aan de ander datgene wat bij die ander hoort. En dat doe je het beste stapje voor stapje. Het blijft lastig om je weer uit de situatie terug te trekken. Je hebt eigenlijk al dingen toegezegd of jouw ruimte weggegeven, dus wat je hebt weggegeven voelt voor de ander als ‘eigen’, want jij hebt het gegeven. ‘Eens gegeven blijft gegeven!’, dus de ander staat op zijn of haar beurt die verworvenheden ook liever niet 1,2,3 weer af.
Een smoes werkt dan vaak nog het beste, zoals ‘Ik ben ziek’ of maakt niet uit als het maar zwaar en zielig is, maar het is natuurlijk niet helemaal eerlijk. Je bent alleen maar bezig jezelf te beschermen tegen iets waar jij je toe hebt laten verleiden. Met de ‘botte bijl’ hakken en gewoon de waarheid zeggen blijft toch een lastig ding voor velen en wordt ons vaak niet in dank afgenomen (ook al heb je helemaal gelijk misschien), dus een leugentje om bestwil werkt dan vaak nog het beste of gewoon dit afmaken en besluiten volgende keer beter op te letten, voordat je je weer tot zoiets laat verleiden.
Beter voorkomen dan genezen dus.
Wat heel erg kan helpen bij iedere vraag die je gesteld wordt is zeggen:
“Ik denk er heel even over na en kom er zo snel mogelijk op terug”.
En dan heb jij even de gelegenheid de situatie de analyseren.
Wat is hier aan de hand?
Wat wordt er aan mij gevraagd of van mij verlangd?
Heb ik hier tijd voor, heb ik hier zin in en wat is überhaupt mijn motivatie om hier in mee te gaan?
Kan die ander het zelf? Of misschien aan anderen vragen?
Wordt ik gemanipuleerd of voor het blok gezet?
En dan kun jij rustig bepalen waar je ‘ja’ of ‘nee’ tegen zegt.
En als je dan besluit het te doen is het je bewuste keus geweest en kun je later altijd nog bezien hoever je erin mee wilt gaan.
En als je dan ‘nee’ hebt gezegd is het aan die ander of hij of zij er begrip voor heeft.
Als je voor jezelf kiest, kies je niet per definitie tegen de ander.
En als de ander het niet begrijpt en liever uit je leven verdwijnt daardoor, moet je maar bedenken:
Waar een deur dicht gaat, gaat altijd een nieuwe deur weer open en komt er dus een beter iemand voor terug. Iemand die het wel begrijpt of tenminste respecteert en misschien zelfs waardeert dat jij soms ‘nee’ zegt.
Lekker duidelijk.
Weet je waar je aan toe bent en de ander ook.
En hoef je ook geen dingen te doen tegen je zin in of smoesjes of leugentjes om bestwil te verzinnen.
Ik zeg: “Een win-win situatie voor alle partijen”.
Een surrealistisch sprookje
Er was eens een heel lief meisje, ze was 4 jaar.
“Papa, papa, mag ik een kusje? Ik ga slapen, ik ben moe.”
Papa leest de krant en is onzichtbaar.
“Papa mag ik een kusje? Ik ga slapen?”
Geen reactie.
“Papa….!? Papa…..?!”
Mama: : “Dat kind vraagt wat aan je!”
Krant gaat opzij, hij draait zijn wang naar haar toe.
Ze geeft hem een kusje en hij geeft een smakkerd in de lucht: “Welterusten”.
Het meisje, 7 jaar.
“Pap, ik ga naar bed, mag ik een kusje?”
Papa leest de krant.
“Papa, ik ga naar bed. Kusje?”
“Papa, pap, pahaa?”
Mam: “Dat kind praat tegen je.”
Krant opzij, wang, kusje, luchtkus terug: “Doei”.
Het meisje, 10 jaar.
“Pa, ik ga nu naar bed. Kusje?”
“Paha, kusje!!”
“Pahaaaaa?!!”
Krant, wang, kus, luchtkus, “jahaaaa!”
Het stoere meisje, 13 jaar.
Haar moeder is een avondje weg.
Zij zit in de kamer met die’ krant’.
Wil naar bed, maar durft niet te bewegen.
Muisstil TV kijken in de hoop dat zij niet opgemerkt wordt.
Maar dat maakt helemaal niets uit, want ze is toch onzichtbaar.
Zodra haar moeder binnenkomt springt ze op en zegt.
“Ik ga gelijk naar bed, ben zo moe. Dag ma, dag pa”.
Kusje op de wang.
Geen reactie terug.
Ze is al weg.
Het meisje wordt volwassen.
Zij is nog steeds onzichtbaar voor hem.
Het kleine meisje houdt zij aan haar handje vast.
Op een dag gaat hij dood.
Zij geeft hem een luchtkusje vanaf een afstand.
Het kleine meisje kijkt omhoog naar de vrouw en vraagt:
“Waarom doe jij dat?”
Ze zegt: “Hij kan ons toch niet zien”.
“Slaap lekker, pap!”
De vrouw knielt en buigt voor zijn lot.
Het meisje doet hetzelfde.
Het meisje huilt en de vrouw strijkt over haar mooie, zachte haren en troost haar.
De ziel van de oude man verlaat het lichaam en stijgt op naar de hemel als een mooie vlinder.
Hij kijkt naar beneden en ziet 2 mensen zwaaien naar hem.
Een meisje en een volwassen vrouw, hand in hand.
Hij denkt: “Wat een leuk stel, die twee! Als ik nou ooit kinderen zou krijgen, dan zou ik beslist zo’n dochter willen!!!”.
En vliegt weg…..
50 %
Zoveel mensen en even zoveel verschillende wensen.
Maar dus ook zoveel verschillende overtuigingen, gedachten, ideeën, concepten, oordelen, veroordelingen, enz.
Sommige mensen willen graag iedereen te vriend houden.
Maar hoe is dat mogelijk als iedereen verschillend is en wij allemaal door een andere kleur bril naar elkaar kijken?
Alles wat jij van de ander vindt, zegt meer over jou dan over die ander.
Het zegt iets over de manier waarop jij naar de dingen kijkt.
En dat kan zomaar verschil maken van de ene op de andere dag, ook maar net hoe je pet die dag staat.
Als je er nou eens van uitgaat dat 50 % jou mag en 50 % niet.
De helft dus, dat is reëel.
Hoeveel mensen mag jij eigenlijk?
Toch ook ongeveer de helft?
Misschien vindt 25 % je superleuk,
25 % je best wel oké,
25 % niet echt……..
en 25 heeft een hekel aan jou.
Maar voor het gemak gaan we even uit van 50 % voor en 50 % tegen.
Kun je dan niet veel beter gewoon jezelf zijn en die 50 % naar je toe trekken die jou oprecht mag
en waar je je niet beter voor hoeft voor te doen dan dat je bent?
Als je dus heel erg je best doet om aardig gevonden te worden, trek je die 50 % aan die dat dus heel aantrekkelijk vinden dat jij zo enorm je best doet, waardoor je altijd op je tenen zult moet blijven lopen.
En als je heel erg je best doet om bij een bepaalde categorie mensen te passen, zul je dus altijd heel erg je best moeten blijven doen om binnen het kader van deze groep te blijven.
En als je heel erg je best doet om alles voor iedereen te doen om maar aardig gevonden te worden zul je altijd je rot blijven rennen om het maar iedereen naar de zin te maken.
Totdat je je realiseert wat ik hierboven geschreven hebt……
Over die 50 %…………
Dan wordt het allemaal een stuk simpeler.
De 50%-theorie geldt voor iedereen, voor niemand uitgezonderd.
Het maakt dus niet uit hoe je eruit ziet, uit welk nest je komt of iets dergelijks, er is altijd wel een
50%-groep waar jij in past.
En als jij denkt dat jij meer dan 50 % kunt halen door extra je best te doen, dan heb je het gewoon mis, want die mensen die er niet zo van houden dat jij zo ontzettend je best loopt te doen houd je dan ineens niet meer over. En als jij je anders voordoet dan je bent trek je dezelfde soort mensen aan, want wat je uitstraalt trek je aan. Dus kun jij wel denken dat ze je mogen, maar wie weet wat ze achter je rug om over je zeggen?
Heerlijk zo, dit soort ontnuchterende waarheden.
Scheelt weer een hoop poeha.
Wees dus allemaal gewoon lekker jezelf.
Doe je niet beter voor dan dat je bent en dan je je voelt.
Vertel jouw waarheid en verloochen jezelf niet om anderen te ‘pleasen’.
En degene die niet bij jou passen gaan bij je weg, want die vinden je misschien ineens ‘minder leuk’.
Meestal zijn dit ook de mensen die jij wat minder leuk vindt, want dit soort energieën zijn bijna altijd wederzijds.
Dus zul je er eigenlijk ook niet echt heel rouwig (misschien zelfs wel opgelucht!) om zijn dat deze personen uit je leven verdwijnen.
Dat is ook nog eens het leuke aan dit verhaal.
Degene die jou ontzettend mogen mag jij meestal ook heel erg,
Degene die jou wel oké vinden, vind jij ook wel oké,
Degene die jij ‘mwoah’ vindt, vinden jou ook ‘mwoah’
en degene die jou een vreselijk mens vinden loop jij liever ook een straatje voor om.
Hoe simpel kan het leven zijn?
Heerlijk!
Waar een deur dicht gaat, gaat altijd een nieuwe deur open.
In de kosmos bestaat geen vacuüm.
Waar een deur dicht gaat, gaat altijd een nieuwe deur weer open.
Sommige mensen durven hier niet op te vertrouwen en laten de oude deur te lang op een kier staan.
Zolang de oude deur niet geheel gesloten is kan die nieuwe deur nog niet geheel open.
Je blijft met één been in het oude leven staan en daarmee houd je vast aan die baan, waar je allang klaar mee was, aan een relatie, die allang over was, een huis waar je lang genoeg in gewoond hebt.
Verandering is evolutie en evolutie is verandering.
Je kunt dus niet verder groeien als je stil staat, dan staat jouw evolutie stil.
De rest van de wereld gaat verder en jij dus ogenschijnlijk achteruit.
Zolang je vast blijft houden aan het oude, hou je dus de mogelijkheden voor nieuwe kansen gesloten.
Pas als je volledig loslaat, gaan er vanzelf andere deuren voor je open.
Dat zijn gewoon natuurwetten en daar verander je niets aan.
Het is zoals het is en niet anders.
En ook niet een klein beetje anders of voor jou uitgezonderd, want zo werkt het niet.
Dan werk je alleen jezelf tegen en hou je jezelf voor de gek.
Je durft dan eigenlijk niet echt te kiezen.
Je durft dan eigenlijk niet echt te veranderen.
Je durft dan eigenlijk het oude nog niet los te laten voor je weet wat je ervoor in de plaats gaat krijgen.
Eigenlijk zeg je: “Ik wil wel veranderen, maar……” (en dan komen de meest fantastische redenen voorbij :-)).
En alles wat voor het woordje ‘maar’ komt wordt ontkracht, alleen al door het woordje ‘maar’ toe te passen.
Je wilt dus eigenlijk helemaal niet echt veranderen, of beetje voor beetje.
Lees je wat hier eigenlijk aan de hand is?
Juist!
Je bent bang en dat is waarom je niet durft los te laten.
Dat is waarom je niet in het diepe durft te springen.
En dat is dan de onderliggende overtuiging waarom er steeds niets verandert aan een (meestal) vervelende situatie waar je inzit.
Angst voor het onbekende.
En dat mag toch?
Dat is toch best wel normaal?
Maar is de situatie waar je in verkeert, met de angst erbij voor wat er nog gaat komen, niet vele malen erger dan gewoon de sprong te wagen en kijken wat er gebeurt?
Dus je bent eigenlijk heel de tijd ongelukkig, omdat je bang bent ongelukkig te zijn???!!!!
Meestal als je de stap eenmaal durft te zetten zeg je: “Was dat nou zo eng? Was dat nou zo erg?”
Meestal valt alles dus reuze mee.
In ons hoofd verzinnen we de meest vreselijke monsters op ons pad en eigenlijk zijn ze nooit zo erg als dat ze leken.
98 % van waar we ooit bang voor zijn geweest komt nooit uit en datgene, wat in ons leven gebeurt, wat zo vreselijk is dat we daar heel erg bang voor hadden moeten zijn, hebben we nooit aan zien komen.
Dus………..
Als je mee wilt gaan in de evolutie……
Als je ontevreden bent over bepaalde zaken in je leven……
Als je toe bent aan iets nieuws…….
Maak je plan……
Raap al je moed bij elkaar…..
Haal dan eens diep adem…..
En spring…….
(Een beetje springen kan niet eens!)
En vertrouw erop dat daar waar je terecht komt beter zal zijn dan de plaats waar je eerst was.
Dat is…….
De kracht van verandering.
Het denken is een uitstekende dienaar, maar een vreselijke meester.
Hoeveel macht geef jij je hersenen?
Hoeveel tijd besteed jij per dag aan het denken?
Probeer gewoon eens stil te zitten om te mediteren en je gedachten te observeren.
De ene gedachte is nog niet voorbij of de andere dient zich alweer aan.
Ze ‘verdringen’ zich wie het eerst aan de beurt mag zijn.
Je zou er een dag invulling aan hebben als je het zou willen bijhouden wat je allemaal denkt op een dag en je zou er ook nog eens versteld van staan wat een onzin we allemaal denken. Er is veelal geen touw aan vast te knopen.
Maar wat is nou eigenlijk de functie van dat denken?
Je hersenen zijn slechts een orgaan wat ons ten dienst staat om sommetjes uit te rekenen, dingen te onthouden, zoals namen, afspraken, kennis over bepaalde zaken opslaan en logisch nadenken.
Maar zeker niet om emoties mee te verwerken of dingen op te lossen waar we beslissingen in dienen te nemen op gevoelsniveau. Het denken zit ons dan meer in de weg dan dat we er profijt van hebben.
Maar o, o, o wat hebben we het er druk mee………..
Dat geroezemoes in ons hoofd is een soort ruis op de lijn.
Alles passeert de revue en het liefst herhaaldelijk en ook nog de hele dag door.
Tot vervelens toe. We kunnen er zelfs vaak niet eens van slapen.
Maar door al die ruis in ons hoofd kun je de belangrijke dingen niet meer helder zien of interpreteren.
Zie het maar als een grote glazen kom waar we takjes en zand in gooien.
We zien niets meer in het water.
Het vertroebelt dus juist je zicht op de werkelijkheid.
Van nature zijn wij ‘denkende voelers’, maar in het westen hebben wij dit omgedraaid naar ‘voelende denkers’.
We worden zelfs wat we denken.
Denk dan ook maar aan de beroemde uitspraak: “Je bent wat je denkt”.
We identificeren onszelf dus ook nog eens met het denken.
Vandaar dag giga-ego van ons J!
Hoe krom is dat?
Je identificeert je dus met een onderdeel van jezelf, met een orgaan.
Wat een totale overwaardering.
Je identificeert je toch ook niet met je maag of met je longen?!!
Wij doen dat dus gewoon……J!
En als je dan ook nog eens je gedachten een hele dag zou observeren en er achter zou komen wat een onzin je allemaal denkt, nou dan begrijp je zeker ook wel waarom mind a terrible master is, want vaak gaan we ook nog handelen naar……..
Als we nou gewoon eens meer terug zouden gaan naar onze natuur.
Naar wie we werkelijk zijn, namelijk ‘denkende voelers’.
Dan draaien we het om en staat het denken in dienst van het voelen.
Het denken is dan secundair in plaats van primair.
En dan gebruiken we het denken gewoon waarvoor het eigenlijk bedoeld is:
namen onthouden, een sommetje uitrekenen, een wachtwoord onthouden, logisch nadenken, etc.
En het voelen brengt ons precies waar we wezen moeten:
Als je voelt, dan voel je of iets goed of niet goed is.
Dan voel je of je iets wel of niet moet doen.
Dan voel je welke kant je op moet gaan, wat goed is voor jou.
Dan voel je wanneer er gevaar dreigt of dingen niet helemaal pluis zijn
Dan voel je dingen aan die gaan gebeuren, zowel positief als negatief.
Dan voel je of de ander het beste met je voor heeft.
Als je voelt, dan weet je alles!
De mooiste bloemen groeien in de ……
De mooiste bloemen groeien in de …..
…..laten we het een beetje beschaafd uitdrukken…..drek.
Het is mest voor de bloem.
Soms gebeuren er dingen in een mensenleven die niet fijn zijn, hooguit onprettig of zelfs vreselijk.
Wat voor de één heel erg is kan voor de ander minder erg zijn en andersom, dus die gradaties laten we er maar even tussenuit. Maar soms gebeuren er dingen, die zo vreselijk zijn dat het traumatische gevolgen heeft voor de rest van je leven. Dingen uit het verleden kunnen je achtervolgen als een schaduw en het kan allerlei vormen aannemen. Het kan zich manifesteren in dromen of in vastgeroeste overtuigingen, het kan resulteren in angststoornissen, depressies en noem maar op.
Kortom: het ‘kleeft’ aan je.
Nu hoor je mij altijd benadrukken hoe belangrijk het is om in de spiegel te kijken.
Naar jezelf, je verleden, je omgeving, je pijn, je verdriet, je beperkingen, je grenzen en wat dies meer zij.
Ik merk toch vaak dat daar nog veel weerstand op zit, want ja, terugkijken naar iets verdrietigs of traumatisch is nou niet iets waar je je op zou kunnen verheugen, het is toch een beetje angstig. Je weet dat het toen niet leuk was, dus waarom zou het nu wel leuk zijn.
Maar als je dat nou gewoon wel eens zou doen?
Dan krijg je ineens inzicht in je omgeving….
….in je verleden……
….in jezelf…..waarom je bepaalde dingen doet, zoals jij ze doet….
….in je keuzes……waarom maakte jij die keuzes en wat voor gevolgen had dat….
….inzicht in de mensen om je heen…
…in steeds terugkerende patronen….
….in je emoties en je ‘gektes’…..
Kortom, je houdt jezelf een spiegel voor en kijkt naar alles wat er is.
En dan kom je tot de ontdekking dat door te kijken er dingen van je af vallen.
Blokkades verdwijnen.
Pijn gaat iedere keer een stukje minder pijn doen.
Verdriet wordt iedere keer een stukje minder verdrietig.
Boosheid wordt iedere keer een stukje minder boos.
Negatieve overtuigingen worden bijgesteld naar positievere die je ook veel meer gaan brengen,
want ja…
de overtuiging creëert nog steeds de ervaring…….
En zo wordt je lichter en lichter en lichter en lichter…….
De waarheid heelt alle wonden.
En je wordt een mooier en mooier mens.
En kijk naar alle mooie mensen op aarde
en dan heb ik het niet eens over uiterlijk……
Ze hebben allemaal hun verhaal.
En meestal zijn dat ‘pittige’ verhalen.
Verhalen waar je kippenvel van krijgt.
En toch zijn het mooie mensen geworden.
De mooiste zelfs.
Want ja……
De mooiste bloemen groeien in de …..
Carpe Diem
Pluk de dag!
Geniet van elke dag die komt.
Iedere dag is de eerste dag van de rest van je leven.
Iedere dag heb je een nieuwe kans er iets van te maken of dingen te veranderen.
Ga er iedere dag 100 % voor.
En zit het een keer een dag tegen?
Weet dat er morgen altijd weer een nieuwe dag komt.
Nieuwe ronde, nieuwe kansen.
Hoeveel mensen leven niet in het verleden?
Heel veel mensen laten hun verleden het heden bepalen.
Zij herbeleven het verleden iedere dag.
Hoe kun je dan van het heden genieten?
Het zijn meestal niet de positieve dingen die zo aan ons blijven kleven en ons heden bepalen.
Misschien toch een goed idee de boel eens flink op te ruimen in je bovenkamer, zodat de oude emoties en herinneringen niet heel de tijd je heden bepalen en je geluk vertroebelen.
Hoeveel mensen leven niet in de toekomst?
Als ik dit….., dan dat……
Als ik nu keihard werk en spaar, kan ik later genieten.
Of je maakt je zorgen om de dag van morgen.
Kan ik dan de rekeningen nog wel betalen?
Hoe zit het met mijn pensioen?
Wat als ik ontslagen word?
Wat als ik geen baan vind?
En ga zo maar door.
Een complete dagtaak hebben we er soms bijna aan.
Waardoor we vaak vergeten te genieten van het leven van vandaag.
En wat nou als we morgen het noodlot ontmoeten.
Je hoort het regelmatig: “En ineens was hij of zij overleden”.
Leef alsof iedere dag je laatste kan zijn.
Leef met volle teugen.
Doe wat je moet doen en doe het gelijk als het kan.
Accepteer datgene wat je moet doen, ook als het minder leuk is.
Geef er geen weerstand aan en doe het direct.
Dan rusten er geen dingen op je schouders die zwaar wegen.
Kies de dingen die jij leuk vindt om te doen en doe ze!
En eindig de dag met het tellen van al je zegeningen.
Voor mij part schrijf je ze op.
Iedere dag tenminste 5.
En je zult blij en gelukkig door het leven gaan.
Carpe Diem!
