Het enige onveranderlijke in deze wereld is de verandering zelf.

Het is een natuurwet.

Het rad van wedergeboorte.
Op de geboorte volgt de dood.
Op de dood volgt de geboorte.
Op de liefde volgt haat.
Op haat volgt liefde.
Op succes volgt falen.
Op falen volgt succes.

Eigenlijk vinden we verandering best wel beangstigend en houden we graag alles bij het oude, zelfs als deze situatie helemaal niet zo prettig is.

Daarbij vergeten we één belangrijk aspect:

Juist in die verandering zit een enorme kracht.
Een stuwende kracht.
Een scheppende kracht.
Een kracht van het oude loslaten (dit is hetgeen wat we meestal niet leuk vinden)…….
En het nieuwe verwelkomen.

Waar een deur dicht gaat, gaat altijd een nieuwe deur weer open.
Dit is het scheppende wat in die verandering zit.
Alleen die ‘oude’ deur helemaal dichtdoen is zo lastig.
Vaak laten we die liever op een kier staan,
waardoor we nog met één been in het oude staan en het nieuwe nog niet toe kunnen laten, omdat de nieuwe deur pas geopend kan worden als de oude helemaal gesloten is.

Anders zouden we in een soort vacuüm terecht komen en dat bestaat niet in de kosmos.

Als we een relatie beëindigen zijn we in eerste instantie heel erg verdrietig.
Om er vervolgens achter te komen dat de nieuwe periode die zich aandient meer adem- en bewegingsruimte geeft of dat de nieuwe relatie die zich aandient beter is dan de vorige. Dan pas zien we duidelijk wat we misten tijdens de oude relatie en waarom deze moest beëindigen. Zelfs als de ‘oude’ partners weer bij elkaar terugkomen, dan zal de verandering een verbetering met zich meebrengen, omdat beiden na hebben kunnen denken wat er mis ging en hoe dit in de toekomst anders te kunnen doen. Ze waarderen elkaars aanwezigheid juist ook weer meer. Elkaar voor lief nemen is sowieso één van de ergste dingen die je in een relatie kunt doen.

Als we van baan veranderen. Dit doen we niet zo gemakkelijk uit onszelf, dus vaak worden we gedwongen. Bijvoorbeeld je wordt ontslagen. In eerste instantie ben je in shock en lijkt alles negatief, maar als je die nieuwe baan hebt zul je zeggen dat het een verbetering was.
Uit jezelf zou je misschien de stap niet zo snel gezet hebben onder het mom van: “Je weet wat je hebt en je weet niet wat je krijgt”, maar uiteindelijk zie je de enorme vooruitgang en verbetering die er in de verandering zat en begrijp je waarom het moest gebeuren.

Als je verhuist naar een andere woonplaats, moet je het oude achterlaten. Je oude, vertrouwde omgeving met alle mensen die daarbij horen. Dit geeft ook vaak hevige emoties en staat o.a. bovenaan de lijst ‘stressfactoren’ die in een mensenleven kunnen plaatsvinden. Maar als je eenmaal het oude hebt losgelaten en het nieuwe kunt toelaten, dan blijkt dat ook dit alleen maar weer een verbetering oplevert. Je ontmoet nieuwe mensen en gaat andere dingen doen, die je eerst niet deed.

De meeste mensen zeggen daarom achteraf: “Ik ben blij dat dit gebeurt is, anders was het nooit zover gekomen”. Omdat de meeste mensen te gehecht zijn aan het oude bekende en niet durven los te laten, blijven ze vaak veel te lang hangen in situaties die niet meer goed voor hen zijn.

De overtuiging die velen bij zich dragen:

“Je weet wat je hebt en je weet niet wat je krijgt.”

beperkt ons dus vaak om een verandering vanuit onszelf aan te gaan.

Daarom helpt de kosmos je af en toe een handje door iets, wat we niet meer nodig hebben, van ons af te nemen.
We klagen dan in eerste instantie steen en been waarom ons dit nu moest overkomen.
Totdat we ‘de kracht van de verandering’ gaan zien en begrijpen.
Dan weet je dat niets voor niets gebeurt.
Alles gebeurt, zoals het moet gebeuren en op het juiste moment.

Dat is evolutie.