De meest zekere manier om iets voort te laten duren is er weerstand aan geven.

Als we een emotie niet willen voelen geven we er weerstand aan.
Deze weerstand zorgt ervoor dat je energie niet meer stroomt.
Alles blokkeert op dat moment.
Als je dat gedurende lange tijd laat gebeuren wordt je ziek, daar kun je op wachten.
Daar heb ik al eerder een blog over geschreven, maar daar wil ik het nu niet over hebben.

Het rare van weerstand is dat iedereen, hoe ongevoelig en oppervlakkig men ook lijkt, deze weerstand waarneemt en hierop reageert en ja……..
meestal met weerstand.

Weerstand wekt te allen tijden weerstand op.

De energie blokkeert en dat voelt voor niemand fijn.
Je ontmoet dus door je weerstand ook nog eens allerlei weerstand, waardoor het lijkt of heel de wereld tegen jou is.
Maar ze zijn niet tegen jou, ze zijn tegen je weerstand.

En…………………………………..

“Alles waar je je tegen verzet, blijft.
En alles wat je accepteert, laat je los en verdwijnt”.

Heel onlogisch natuurlijk allemaal dat we datgene waar we ons het meest tegen verzetten juist bij ons blijft. Het wordt een soort schaduw die je achtervolgt en steeds maar ‘plaagt’, net zo lang tot je hem wilt zien en erkent.

Het enige wat een emotie wil is gezien en erkend worden.

Net een klein kind die een aai over z’n bolletje wil.
En wat doet dat kind als die die aai over z’n bolletje niet krijgt?
Dan wordt hij vervelend!
Want negatieve aandacht is ook aandacht.
Zo is het dus ook met onze emoties als we die niet willen erkennen.
Ze worden vervelend.

Het klinkt allemaal heel logisch zo heerlijk ver je bed, maar wat nu als het om jouw weerstanden en emoties gaat? Hoe reageer jij dan?
Met weerstand?

Waarom geven we eigenlijk weerstand?
Omdat we de emotie die eronder ligt niet willen voelen en aan willen gaan.
Deze is te pijnlijk.
Deze pijnlijke emotie hebben we ingeruild voor een overtuiging, waarvan we denken dat deze ons zal beschermen tegen de pijn.

Deze overtuigingen zijn bijna altijd beperkende overtuigingen, nooit eens van die heerlijk opbouwende, positieve ervaring aantrekkende of zelfverzekerde overtuigingen.

Neeheehee…………
Ze beperken ons in ons doen en laten.
Ze beperken ons het leven te leven wat we eigenlijk graag zouden willen leven.
Ze laten ons klein blijven.
Ze zorgen ervoor dat we onszelf niet durven te laten zien, zoals we werkelijk zijn, zodat we nooit echt verbinding aan hoeven gaan met anderen.
Ze beperken ons om werkelijk gelukkig te zijn.

Ik zal eens wat voorbeelden geven van deze overtuigingen, die ons in de weg zitten:

Als je je emoties laat zien, dan ben je zwak.
Als je zwak bent maken mensen je af.
Ik ben niet goed genoeg.
Als je voor een dubbeltje geboren bent, word je nooit een kwartje.
Als je je kop boven het maaiveld uitsteekt, wordt deze eraf gehakt.
Ik ben te dik.
Ik ben lelijk.
Ik ben arm.
Ik ben een looser.
Ik kan niemand echt vertrouwen.
Als ik mezelf kwetsbaar opstel, dan wordt ik juist gekwetst.
Ik moet mezelf beschermen tegen de boze buitenwereld.
Je kunt beter maar de eerste klap uitdelen, voordat je zelf geslagen wordt.
Als ik de controle verlies, ben ik verloren en ga ik ten onder.
Ik krijg niets voor niets.
Het leven is moeilijk.
De buitenwereld is hard.
Ik moet hard werken voor mijn centen.
Iedere medaille heeft een keerzijde.

Herken je er al een paar bij jezelf?

We denken dat we met deze overtuigingen onszelf kunnen beschermen tegen eventuele pijn en emotie, maar juist het omgekeerde is waar.
Doordat de overtuiging steeds voeding nodig heeft in om ‘in leven te blijven’ trek je steeds negatieve ervaringen aan die deze overtuiging bevestigen.
Zodat we daarna tegen onszelf kunnen blijven zeggen:

“Zie je wel dat……………………”
en dan komt het bovenstaande rijtje weer voorbij met overtuigingen.
Je kunt ze allemaal invullen.

En door er weerstand aan te geven lijden we nog meer.

Onze beperkende overtuigingen.
Bijna iedereen heeft er één of meerdere.
Meestal lang geleden in het leven geroepen vanuit een hevige emotie waar we op dat moment geen raad mee wisten, omdat we te klein waren of geen tijd en ruimte hadden om er iets mee te doen door welke omstandigheden dan ook.

We hebben deze als het ware ‘geparkeerd’ en er een overtuiging voor in de plaats gezet die we keer op keer blijven voeden en herbeleven als een soort zelfkwelling.

Herken het.
Erken het.
Krijg inzicht in het waarom en hoe.
Accepteer het.
En laat los.

Het zal je bevrijden van de ketens (overtuigingen) die jou beperken…….

 

Tags:

2 Comments

  • Cees Hameete

    19/10/2012 at 01:28

    Mooie blog, Kitty, met een paar duidelijke adviezen. Bij het zetten van de eerste stap, herken het, heeft het mij altijd geholpen om een emotie te zien zoals ze bijv. in NLP (Neuro Linguïstische Programmering) gedefiniëerd wordt. Nl. dat een emotie een boodschap van jezelf aan jezelf is. Een emotie is zo gezien dus als het ware een kattebel die door een overtuiging van jezelf wordt geactiveerd. En die kattebellen hebben een herkenbare “kleur” en energie. Boosheid bijvoorbeeld is een emotie met veel energie omdat er een overtuiging is die aangeeft dat er iets gebeurt waar je het beslist mee oneens bent en dan heb je gelijk maar de energie voorhanden om er wat aan te doen. Als je bijvoorbeeld ziet dat een kind geslagen wordt dan hangt het van je overtuigingen af of je boos wordt of niet. Als je vindt dat straf op z’n tijd pedagogisch is dan zul je niet boos worden, maar als je slaan ziet als machtsmisbruik dan kun je uit je vel knappen van boosheid. Blijheid bijv. geeft ook veel energie omdat er een overtuiging is die bevestigd wordt en je gelijk maar de energie geeft om het rond te bazuinen en het anderen ook mee te geven en vooral de boodschapper te vertellen hoezeer hij of zij gelijk heeft. Kijk maar hoe blij je kunt worden als iemand zegt dat hij/zij van je houdt en dus een overtuiging bevestigt als “Ik ben OK en heb het recht er te zijn (of i.d.)” en hoeveel energie je krijgt om aan te geven hoezeer je vindt dat diegene gelijk heeft. Of hoe weinig blijdschap en energie als je de overtuiging hebt dat jij helemaal niet zo Ok bent. En zo kun je voor alle emoties de “boodschappelijke” waarde vinden. Weliswaar niet altijd even gemakkelijk, maar het zoeken ernaar heeft mij altijd wel wat opgeleverd.
    Wat ik nog wel een ingewikkelde vorm van weerstand vind is “verstilling”. Dus als je juist alle energie kwijt raakt en helemaal stil valt met wellicht een stevige depressie als uiterste en ongewenste vorm. De term weerstand klinkt zo strijderig en actief. Hoe zie jij dat?

    • Dank je wel, Cees voor je uitgebreide feedback en tevens aanvulling op mijn blog.
      Op je vraag of ik ‘weerstand’ ook strijderig en actief vind, ja, ik denk het wel.
      Het voelt in ieder geval wel zo.
      Het is een zeer krachtige energie die iedereen bewust of onbewust aanvoelt en die ook direct bij anderen weerstand oproept, dus
      iedereen gaat wel degelijk ‘de strijd aan’ met deze energie of je moet wel héél stevig in je schoenen staan.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *