Soms gebeurt er iets, waardoor je even ‘gevloerd’ wordt en gedwongen wordt rust te nemen.
Bijvoorbeeld, je:
– gaat door je rug
– krijgt griep
– breekt je been
– migraineaanval
– of anders
Er wordt dan eigenlijk even ‘van bovenaf’ tegen je gezegd: “Ga jij maar even zitten of liggen”,
omdat je het uit jezelf niet doet. Je vindt dat je geen tijd hebt, dat je het jezelf niet kunt permitteren, dat je onmisbaar bent of om welke ‘goede’ reden dan ook.
In ieders leven gebeuren er dingen die ons raken.
Dingen die een emotie teweeg brengen.
Dingen die we niet zo leuk vinden.
Of zelfs dingen die ons tijdelijk onderuit halen.
En zoals ik al eens eerder vertelde is een emotie in feite gewoon energie.
Doordat we in zo’n ‘doordraafmaatschappij’ leven stappen we hier vaak heel snel overheen door afleiding te zoeken in werk, sport, uitgaan of ons te focussen op andere mensen. Eigenlijk vluchten we voor datgene wat we voelen in de hoop dat het dan snel over zal gaan. Meestal lijkt dat wel te helpen, maar wat er meestal gebeurt, is dat die emoties ergens in ons lichaam worden ‘geparkeerd’, we zetten ze ergens neer waar we er geen last meer van hebben.
Als we dat vaak doen is op een gegeven moment ‘ons emmertje vol’. Iedereen heeft een lichamelijke zwakke plek. Voor de één is dat de darmen, voor de ander het hoofd, voor weer een ander de rug en sommigen worden gewoon ziek, omdat hun immuunsysteem verzwakt is. En via deze zwakke plek komen de geblokkeerde energieën (lees: geparkeerde emoties) vrij.
En dan zijn er ook nog mensen die negeren zelfs al deze ‘tekenen aan de wand’ en blijven nog altijd doordraven en breken dan uiteindelijk iets.
Dat lijkt natuurlijk heel ver gezocht, want zoiets als je been breken, daar heb je toch geen invloed op en gebeurt toch toevallig? Maar toeval bestaat niet, deze mensen worden ook ‘geholpen’ van bovenaf.
Let maar eens op bij wie en in welke situatie dit ‘toevallig’ gebeurt………
dan zul je zien.
En daar liggen we dan…………
te liggen!
En dan gaan we door van alles en nog wat heen.
Eerst natuurlijk ‘De Weerstand’, want we laten ons natuurlijk niet zomaar vloeren, daar balen we van en we verzetten ons er hevig tegen, tenminste als we de kracht er nog voor hebben….
En als we dan uiteindelijk denken:
“Ja, ik kan me nu wel tegen blijven verzetten (de meest zekere manier om iets voort te laten duren is er weerstand aan geven!), maar dat heeft ook geen zin. Het gebeurt waarschijnlijk niet voor niets”……..
dan kun je het toelaten en dan gebeurt het:
De energie gaat stromen.
De blokkades (lees: verstopte emoties) komen vrij.
Ineens laat je al die oude rotzooi los, al die oude emoties, blokkades, irritaties, tranen, teleurstellingen, onbegrip en onmacht.
Je ver-ast letterlijk je oude rotzooi.
(Koorts ver-ast ook letterlijk de negatieve energie, dus wees blij als je eens koorts hebt en neem vooral geen Paracetamolletje).
De heldere inzichten vliegen je om de oren.
Je accepteert en waardeert zelfs waarom dit ‘jou allemaal overkomt’.
En de volgende stap is:
Loslaten.
En dan geniet je ineens van de rust en de ruimte die je hebt gekregen.
Je ziet dat alles ook wel ‘loopt’ als je het gewoon lekker rustig aan doet.
Dat alles misschien zelfs nog wel beter loopt en je minder moeite kost.
Dat oude, vastzittende ballast van je af is gegleden.
Dat je alles weer positief kunt bezien i.p.v. ‘gekleurd’ door vastzittende emoties uit het verleden.
Dat je weer creatieve ideeën krijgt……
En nieuwe inspiratie……
En daarna kun je er weer helemaal voor gaan!
Vol frisse moed en positiviteit.
Leonie
08/10/2013 at 12:41Helemaal waar wijze Kitty! XXX
Kitty
08/10/2013 at 14:36🙂
Jan
08/10/2013 at 15:10Ik zit nu nog in het rustige Bali, maar vanaf maandag a.s. begint het drukke werkleven weer.
Ik heb mij voorgenomen om de rust te behouden en goed naar mijn lichaam te luisteren. Jouw woorden komen op het juiste moment.
Toeval bestaat inderdaad niet!
Kitty
08/10/2013 at 16:01Dank je, Jan en wat fijn dat het voor jou op het juiste moment kwam.
Geniet nog even van het zonnige Bali!!!!!
Jet
08/10/2013 at 15:21Ik ga maar eens lekker liggen. Ben honds en hondsmoe……..xxxx
Kitty
08/10/2013 at 16:01Goed idee, Jet!!!!
Die voeten zien er uitnodigend uit, hè?
Zo in dat zonnetje.
Monique
08/10/2013 at 18:20Ja dat zeg je goed Kitty, maar dat loslaten is makkelijker gezegd dan gedaan.
Kitty
08/10/2013 at 19:20Dat is waar, Monique, maar daar is nu juist die acceptatie en appreciatie voor nodig. Zet ‘m op!
Kerima
09/10/2013 at 06:15Hi Kitty, wat toepasselijk, afgelopen weekend kon ik ook niets anders doen dan ligge, geen been gebroken, geen koorts, mijn lichaam zei gewoon “en nu basta, rusten jij”. Ik dit delen met mijn vrienden.
Kitty
13/10/2013 at 14:46Het grappige is dat ik dat zo vaak hoor dat het blogbericht op het juiste moment kwam. Ik haal de informatie voor mijn blog uit mijzelf, mijn naaste omgeving en wat ik hoor in mijn praktijk. Het is erg opvallend dat op dat moment heel veel mensen juist met het desbetreffende onderwerp bezig zijn. We hebben dus toch gewoon een collectief bewustzijn! Dat is mijn conclusie. Ik hoop dat je heerlijk uitgerust bent na dat weekend, nieuwe inzichten hebt gekregen erdoor en weer met een ‘schone lei’ verder kunt, Kerima.
Marja
13/10/2013 at 17:30Wat is hij weer goed.
Hoe hardleers kan een mens,ik dus, zijn??????
‘k Ga hem doorgeven aan mijn kinderen in de hoop dat ze er ook wat van/in herkennen.
Lieve groet,
Marja
Kitty
15/10/2013 at 15:26Dank je wel.
Ik denk niet alleen jij hoor, Mar :-)!