This is not my circus, this is not my monkey!

Soms wordt je in een drama meegesleurd van anderen.
Door je goedheid.
Door je iets te grote empathische vermogens.
Doordat je je liever met andermans problemen bezighoudt dan met je eigen problemen.
Goede bliksemafleider dus.
Omdat het zo lekker relativeert naar je eigen problemen.
Vanuit een iets te enthousiaste bui, en misschien een drankje teveel op, op een feestje.
Uit medelijden met iemand.
Omdat iemand zo geraffineerd en sluw is dat ze je gewoon voor het blok zetten, door manipulatie dus.

Anyway …….

Om welke reden je het ook doet of gedaan hebt…….
ineens zit je in een verhaal verwikkeld, waarvan je denkt “Dit is toch helemaal niet mijn film?!?”

Maar hoe voorkom je dit nou of hoe kom je er uit als je erin verwikkeld bent geraakt?

Hoe te voorkomen?

Probeer dingen te herkennen.
Alles begint bij bewustzijn.
Je bewust te zijn van wat er is en hoe het zit, maar bovenal ‘ken jouw valkuilen’.
Die goedheid en die iets te grote empathische vermogens zijn mooie, nobele eigenschappen, maar tevens ook valkuilen en slachtoffers, parasieten en mensen die zelf geen verantwoordelijkheid willen nemen hebben hier een neus voor.
Zij ruiken dat jij je soms voor andermans karretje laat spannen en haken daarop in, indien nodig.
En als jij je daar niet meer voor leent zoeken ze een andere prooi.

En als je er al middenin zit?

Probeer dan duidelijk te herkennen wat bij de ander hoort en wat bij jou en geef terug aan de ander datgene wat bij die ander hoort. En dat doe je het beste stapje voor stapje. Het blijft  lastig om je weer uit de situatie terug te trekken. Je hebt eigenlijk al dingen toegezegd of jouw ruimte weggegeven, dus wat je hebt weggegeven voelt voor de ander als ‘eigen’, want jij hebt het gegeven.  ‘Eens gegeven blijft gegeven!’, dus de ander staat op zijn of haar beurt die verworvenheden ook liever niet 1,2,3 weer af.

Een smoes werkt dan vaak nog het beste, zoals ‘Ik ben ziek’ of maakt niet uit als het maar zwaar en zielig is, maar het is natuurlijk niet helemaal eerlijk. Je bent alleen maar bezig jezelf te beschermen tegen iets waar jij je toe hebt laten verleiden. Met de ‘botte bijl’ hakken en gewoon de waarheid zeggen blijft toch een lastig ding voor velen en wordt ons vaak niet in dank afgenomen (ook al heb je helemaal gelijk misschien), dus een leugentje om bestwil werkt dan vaak nog het beste of gewoon dit afmaken en besluiten volgende keer beter op te letten, voordat je je weer tot zoiets laat verleiden.

Beter voorkomen dan genezen dus.

Wat heel erg kan helpen bij iedere vraag die je gesteld wordt is zeggen:
“Ik denk er heel even over na en kom er zo snel mogelijk op terug”.
En dan heb jij even de gelegenheid de situatie de analyseren.
Wat is hier aan de hand?
Wat wordt er aan mij gevraagd of van mij verlangd?
Heb ik hier tijd voor, heb ik hier zin in en wat is überhaupt mijn motivatie om hier in mee te gaan?
Kan die ander het zelf? Of misschien aan anderen vragen?
Wordt ik gemanipuleerd of voor het blok gezet?

En dan kun jij rustig bepalen waar je ‘ja’ of ‘nee’ tegen zegt.

En als je dan besluit  het te doen is het je bewuste keus geweest en kun je later altijd nog bezien hoever je erin mee wilt gaan.

En als je dan ‘nee’ hebt gezegd is het aan die ander of hij of zij er begrip voor heeft.

Als je voor jezelf kiest, kies je niet per definitie tegen de ander.

En als de ander het niet begrijpt en liever uit je leven verdwijnt daardoor, moet je maar bedenken:

Waar een deur dicht gaat, gaat altijd een nieuwe deur weer open en komt er dus een beter iemand voor terug. Iemand die het wel begrijpt of tenminste respecteert en misschien zelfs waardeert dat jij soms ‘nee’ zegt.

Lekker duidelijk.
Weet je waar je aan toe bent en de ander ook.
En hoef je ook geen dingen te doen tegen je zin in of smoesjes of leugentjes om bestwil te verzinnen.

Ik zeg: “Een win-win situatie voor alle partijen”.