Al bijna 20 jaar werk ik met mensen in therapievorm, fysiek, mentaal, emotioneel. Het is vaak een bewustzijnsproces. Wanneer het ‘emoties aangaan’ betreft om inzichten te krijgen, emotionele ballast op te ruimen om zo persoonlijk te kunnen groeien, kunnen mensen soms behoorlijk in de weerstand schieten. Wat er dan gebeurt is het volgende:
– hakken in het zand
– in een sneltrein met 180 km/uur voluit op de noodrem gaan staan
– tegen de stroom inzwemmen
Dit zijn dan allemaal metaforen, maar wat er in werkelijkheid gebeurd is dat dat ze het hele bewustzijnsproces en genezingsproces saboteren en dus ook zichzelf saboteren. Vaak is dit gebaseerd op een onbewuste angst voor verandering en de controle en het overzicht willen houden.
Als alles wat je kent en dus voor jou veilig en overzichtelijk voelt van je af wordt genomen of je het gevoel hebt dat het ondermijnd wordt, dan voelt dat soms alsof de vaste grond onder je vandaan gehaald wordt.
Dat je er een betere en stabielere grond voor terug krijgt, is nog onbekend en daar durven ze vaak nog niet op te vertrouwen. Eerst zien en dan geloven.
Maar die nieuwe grond zit onder die oude, dus die moet toch echt eerst weg, anders kun je het helemaal niet zien.
Deuren moeten soms eerst dicht gaan, voordat nieuwe geopend kunnen worden.
De weerstand die gegeven wordt, wordt natuurlijk gegeven vanuit mind, anders zou het geen weerstand zijn. Dus die hersenen bemoeien zich er ook nog eens flink mee en die zijn natuurlijk intelligent (want dat is nou eenmaal de functie van mind) en dus wordt het een touw-trek-spelletje om wie gelijk heeft en gelijk krijgt.
Tussen mij en de ander, maar eigenlijk is het een touw-trek-spelletje tussen mind en gevoel.
Ik probeer je te laten voelen en dat is het laatste wat men wilt: Voelen!!
Zo gaat dat dus.
Dat is best hard werken hoor.
En je kunt het alleen maar winnen, en dus ook het vertrouwen winnen in jouw therapievorm, als je deze mensen overtuigd van jouw kennis en kunde op dit gebied en dat het uiteindelijk beter voor je zal zijn.
En wat gebeurt er als je een vieze koekenpan gaat schoonmaken met je schuursponsje??
Juist!!! In eerste instantie wordt hij alleen maar viezer en viezer om daarna pas schoon te worden. En dat is logisch natuurlijk. Je kunt niet over die viezigheid heenstappen, je moet er doorheen om het op te kunnen ruimen. Zo gaat het ook met rommel in je huis en in je leven.
Om op te ruimen zal er toch echt geruimd worden. Dus dat betekent: lieslaarzen aan en door de drek om op te ruimen.
En in therapeutentaal: je zult eerst door de emotie moeten om hem erna los te kunnen laten.
Probeer dan maar eens iemand te overtuigen dat het goed is dat ze zich nu zo emotioneel en naar voelen!!!
Ze kwamen met 1 probleem binnen en gaan er met 6 naar buiten!!!
Althans, zo voelt dat voor sommige.
En als je dan dat hele proces (op mindniveau) probeert uit te leggen om ze te overtuigen dat het goed is wat ze doen en ze gaan het uiteindelijk aan, dan uiteindelijk zie je de kentering in het hele proces.
Dus als ze eenmaal durven voelen en toelaten, zie je de wonderen gebeuren en kan het hele transformatieproces eigenlijk pas plaatsvinden.
Je kunt hierin geen stappen overslaan, zo werkt dat niet.
En dan zijn ze superblij.
En ik ook!!
