Op vakantie laten we even de boel de boel en komen vaak tot allerlei inzichten.
Ik hou van de stad, woon eigenlijk met heel veel plezier in Rotterdam, ben een echt stadsmens, dus ook op vakantie naar de stad!
Cultuur, shoppen, strand en mooi weer, dus………..
werd het Barcelona.
Een miljoenenstad met ruim 1,6 miljoen inwoners en 7 miljoen toeristen per jaar.
Rotterdam trekt echter rond de 400.00 toeristen per jaar en heeft een inwonersaantal van ruim 600.000.
Dat is nogal een verschil.
Bij Barcelona vergeleken zijn wij dus maar een dorp.
Wat me dan zo opvalt, en dat viel me vorig jaar ook al op in Londen (7,5 miljoen inwoners en meer dan 16,1 miljoen toeristen per jaar), is dat mensen zo gestructureerd en kalm in hele hordes door de stad bewegen, terwijl je hier in Rotterdam moet uitkijken als je een voetgangersoversteekplaats oversteekt, want er zijn mensen die dat als ‘extra bonuspunten’ zien en gas bij geven.
Als je even loopt te suffen wordt je uitgemaakt voor alles wat lelijk en is en krijg je de meest vreselijke bedreigingen naar je hoofd geslingerd en als het even tegen zit of je durft iets terug te dan heb je kans dat je fysiek ook nog klappen krijgt.
Nee, in Barcelona en Londen gaat dat toch iets anders.
In hele hordes bewegen ze zich door de stad.
Van bovenaf gezien moet het eruit zien als een mierennest.
Het ondergrondse metrostelsel is het ondergrondse mierennest, maar ook daar verloopt alles gestructureerd en rustig. Mensen lezen daar ook rustig een boek en staan ook zonder iets te zeggen op voor ouderen, alsof het de normaalste zaak van de wereld is.
Het gekke is (althans voor ons is dat dus gek): niemand laat zijn irritatie zien.
Maar waarom zouden zij die niet hebben?
Zij hebben natuurlijk ook haast en stress, net als wij.
Niet in het verkeer en niet tussen de hordes wandelaars.
Ook niet op de roltrappen, rechts is stilstaan en links is lopen.
Het enige onvertogen woord wat ik in London heb gehoord is op een tamelijk geïrriteerde toon: “Excuse me!”, omdat ik stil stond op straat, want je moet wel meebewegen met die horde.
En in Barcelona niets.
Ze duwen elkaar niet omver.
Ze schelden niet.
Zelfs in het verkeer is alles goed geregeld.
Ik ontzie het vaak om op zaterdag ‘gezellig’ naar de markt in Rotterdam te gaan, omdat je constant geduwd en gepord wordt en er genadeloos tegen je benen en over je tenen wordt gereden door kinderwagens, rollators en scootmobiels.
Vreselijk voor je dat je erin zit of erachter moet lopen, maar om dat dan maar gelijk als een soort ‘ijsbreker’ te gebruiken vind ik ook nogal cru voor je medemens.
Het is gewoon niet leuk meer.
Waarom kan het ergens anders wel gewoon?
Als het daar kan, kan het hier toch ook?
Waarom is dat verschil zo enorm?
Kan iemand mij hier een antwoord op geven?
Ik heb zelf al wat zitten vissen………………
Engelsen zijn te allen tijden superbeleefd en dat hebben ze mee.
Multiculturele samenlevingen hebben ze ook zowel in Londen als in Barcelona, dus dat kan het ook niet zijn.
Het mooie weer speelt parten bij het je prettig in je vel voelen zou je zo zeggen.
Gek dan dat wij onze burenruzies juist gaan uitvechten als de mussen dood van het dak vallen van de hitte…….
Economische crisis hebben we ook overal.
Zo ook stress en hard werken.
Dus wat zou het dan toch zijn????
Agressie, weerstand en irritatie werken aanstekelijk, dus dat verklaart natuurlijk het sneeuwbaleffect wel, maar kunnen we dan de boel niet eens omdraaien door met wat extra ‘vriendelijkheid, begrip, liefde voor onze medemens en voor onze stad’ te strooien?
Wie met licht strooit laat de wereld glanzen.
Licht is altijd in staat de duisternis te verlichten en werkt ook aanstekelijk.
Wie doet ermee?
Lieve mens, laat je lichtje schijnen.
Op de plaats waar je bent (je bent niet voor niets hier geboren!!!) en laat het als een olievlek zich verspreiden door de stad en door het land.
Denk niet dat je alleen bent met deze gedachte.
Er zijn zoveel mensen die denken zoals jij en ik en die kiezen voor licht, verdraagzaamheid en vrede.
Waarom is het dan zo moeilijk?
Als een soort lichtjesnetwerk kunnen we zo de aarde inkapselen, maar we beginnen op de plaats waar we zijn.
In deze straat.
In deze wijk.
In deze stad.
In dit land.
Probeer eens een hele dag vriendelijk en begripvol te zijn naar iedereen die je ontmoet en kijk dan eens aan het eind van de dag naar het resultaat.
Zomaar een ‘geinig experimentje’, probeer het eens…..
Mensen reageren erop, hoe onbewust ze ook zijn.
Ze reageren op de energie.
Deze energie is niet zichtbaar met het blote oog, maar wel voelbaar voor iedereen.
Dit is misschien een ‘hernieuwde’ eyeopener voor iedereen.
En vooral voor de spirituelen onder ons, die dit allang wisten:
Natuurlijk is dit een waarheid als een koe,
maar in de praktijk toepassen is misschien ook een leuk idee!
Ik wens iedereen licht en liefde op zijn pad!
