In de kosmos bestaat geen vacuüm.
Waar een deur dicht gaat, gaat altijd een nieuwe deur weer open.
Sommige mensen durven hier niet op te vertrouwen en laten de oude deur te lang op een kier staan.
Zolang de oude deur niet geheel gesloten is kan die nieuwe deur nog niet geheel open.

Je blijft met één been in het oude leven staan en daarmee houd je vast aan die  baan, waar je allang klaar mee was, aan een relatie, die allang over was, een huis waar je lang genoeg in gewoond hebt.
Verandering is evolutie en evolutie is verandering.

Je kunt dus niet verder groeien als je stil staat, dan staat jouw evolutie stil.
De rest van de wereld gaat verder en jij dus ogenschijnlijk achteruit.

Zolang je vast blijft houden aan het oude, hou je dus de mogelijkheden voor nieuwe kansen gesloten.
Pas als je volledig loslaat, gaan er vanzelf andere deuren voor je open.
Dat zijn gewoon natuurwetten en daar verander je niets aan.
Het is zoals het is en niet anders.
En ook niet een klein beetje anders of voor jou uitgezonderd, want zo werkt het niet.
Dan werk je alleen jezelf tegen en hou je jezelf voor de gek.

Je durft dan eigenlijk niet echt te kiezen.
Je durft dan eigenlijk niet echt te veranderen.
Je durft dan eigenlijk het oude nog niet los te laten voor je weet wat je ervoor in de plaats gaat krijgen.
Eigenlijk zeg je: “Ik wil wel veranderen, maar……” (en dan komen de meest fantastische redenen voorbij :-)).
En alles wat voor het woordje ‘maar’ komt wordt ontkracht, alleen al door het woordje ‘maar’ toe te passen.
Je wilt dus eigenlijk helemaal niet echt veranderen, of beetje voor beetje.

Lees je wat hier eigenlijk aan de hand is?
Juist!
Je bent bang en dat is waarom je niet durft los te laten.
Dat is waarom je niet in het diepe durft te springen.

En dat is dan de onderliggende overtuiging waarom er steeds niets verandert aan een (meestal) vervelende situatie waar je inzit.

Angst voor het onbekende.

En dat mag toch?
Dat is toch best wel normaal?
Maar is de situatie waar je in verkeert, met de angst erbij voor wat er nog gaat komen, niet vele malen erger dan gewoon de sprong te wagen en kijken wat er gebeurt?

Dus je bent eigenlijk heel de tijd ongelukkig, omdat je bang bent ongelukkig te zijn???!!!!

Meestal als je de stap eenmaal durft te zetten zeg je: “Was dat nou zo eng? Was dat nou zo erg?”
Meestal valt alles dus reuze mee.
In ons hoofd verzinnen we de meest vreselijke monsters op ons pad en eigenlijk zijn ze nooit zo erg als dat ze leken.
98 % van waar we ooit bang voor zijn geweest komt nooit uit en datgene, wat in ons leven gebeurt, wat zo vreselijk is dat we daar heel erg bang voor hadden moeten zijn, hebben we nooit aan zien komen.

Dus………..
Als je mee wilt gaan in de evolutie……
Als je ontevreden bent over bepaalde zaken in je leven……
Als je toe bent aan iets nieuws…….

Maak je plan……
Raap al je moed bij elkaar…..
Haal dan eens diep adem…..

En spring…….

(Een beetje springen kan niet eens!)

En vertrouw erop dat daar waar je terecht komt beter zal zijn dan de plaats waar je eerst was.

Dat is…….

De kracht van verandering.