Kinderen roepen het naar elkaar als ze ruzie hebben en er nare dingen naar hun hoofd geslingerd worden.

Een ‘kinderachtige’ opmerking vinden we dat.
Maar is dit eigenlijk wel zo kinderachtig??
En is kinderachtig niet gewoon normaal als je een kind bent??!
(Ook zoiets geks……!)

In ieder geval adviseer ik alle volwassenen hetzelfde te zeggen, of in ieder geval te denken.

Mensen hebben allemaal een mening over iets of iemand anders.
Een mening is altijd persoonlijk en die mening zegt dus ook alleen iets over hoe deze persoon,
die hem uitspreekt, tegen bepaalde zaken aankijkt.

Waarom kunnen uitspraken van anderen je dan toch zo raken?

Het zijn niet de woorden die je raken.
Het is slechts de betekenis die JIJ eraan geeft die je raakt.

Het is de associatie die JIJ ermee hebt.
Als jij ergens lading op hebt kunnen anderen je verbaal raken in dat stukje.
Het stukje, waar jij lading op hebt, wordt dus aangeraakt.
Alleen maar om het simpele feit dat jij er lading op hebt.

Je vindt het misschien zelf ook wel van je zelf?
Of twijfelt of het misschien zo is?
Of je bent bang dat het zo is?
Of je voelt je ergens schuldig over?
Als jij helemaal niets hebt met datgene wat gezegd wordt, zal het je nooit kunnen raken.

Zo kun jij dus bepalen wat je nog wel bij je binnen laat komen en wat niet.

Als je dit weet wordt het ook weer oh zo simpel:
Laat datgene wat een ander over jou zegt lekker bij de ander.
Het zegt niets over jou, maar over die ander.
En als het raakt, kijk dan eens in hoeverre jij hier lading op hebt en doe er dan wat mee.
Je hebt dus gewoon een kadootje gekregen: een leermoment!

En als iemand iets héél leuks over je te zeggen heeft………??
Neem het kadootje dan met beide handen aan!
Maak de grote strik erom heen los.
Maak het open…..
En geniet ervan!