Om even verder te borduren op ons onderwerp van vorige week, het ‘effectief om leren gaan met emoties’.
Jullie zijn natuurlijk allemaal ‘vol enthousiasme’ aan de slag gegaan met dit ‘simpele trucje’?
En toen kwamen jullie er al snel achter dat het helemaal niet zo’n héél simpel trucje is.

Al vrij snel loop je vast.
En waar loop je op vast?
Inderdaad……….
Toch weer op je weerstand.
De weerstand om de emotie te voelen.

Achter elke emotie zit weerstand.
En daarachter zit dan weer een overtuiging, waar jij je helemaal niet bewust van bent.
Die overtuiging ligt eigenlijk ten grondslag aan die emotie.
Je hebt dus het stapeltje:
- Emotie
- Weerstand
- Overtuiging

Die overtuiging is dus de basis van jouw stapelwolk.

Die emoties dienen er puur voor dat jouw overtuiging wordt bevestigd.
De overtuiging heeft voeding nodig en dat zijn je emoties.
Ze voeden de overtuiging en ze maken hem sterker en groter.

Ik hoop dat je dit kunt begrijpen?
Ik heb er zelf maar 10 jaar over gedaan om het ECHT te kunnen begrijpen.
Het is Hogeschool “Emotiekunde”, ik weet het, maar gewoon blijven oefenen, uiteindelijk wordt het allemaal tastbaar en duidelijk.

Ik zal een voorbeeld geven om het wat duidelijker te maken:

Stel: We willen onze baan opzeggen, omdat deze ons doodongelukkig maakt en daarna willen we ons toe gaan spitsen op dingen waar we wel blij van worden en daar ons geld mee gaan verdienen.

Je kunt 2 dingen doen:
- à la minute je baan opzeggen en dan je volledig storten op je plan in de volledige overtuiging dat het gaat lukken.
- Je plan maken. Geld sparen om je plan te verwezenlijken en een ‘appeltje voor de dorst’ erbij te sparen voor het geval dat het allemaal niet zo gaat met je plan.

De eerste optie is volledig gebaseerd op ‘vertrouwen’. Het vertrouwen en de overtuiging dat het een goed plan is en dat het gaat lukken. Dat alles wat je nodig hebt er zal zijn om te doen wat jij wilt.
Als je op deze manier ervoor gaat, zal je plan zeker lukken!

Het tweede plan is gebaseerd op twijfel, angst en onzekerheid.
De twijfel is eigenlijk al de weerstand die we voelen tegen de angst dat het niet gaat lukken en dat we dan geen geld meer hebben om in leven te blijven.
Deze keuze is dus gebaseerd op een emotie (angst) en de weerstand (twijfel) tegen deze emotie.

De meeste mensen gaan uit veiligheidsoverweging (we spelen graag op ‘zeker’) aan de slag met plan 2, want daar gaat het in dit voorbeeld om.
We kiezen een geschikte bezigheid waar we heel blij van worden en waar we ons geld mee zouden willen verdienen.
We maken een bedrijfsplan, gaan naar de bank, de bank keurt het goed en we krijgen een zak geld mee.
We vinden een geschikte locatie.
Alles lijkt mee te zitten.
So far, so good!!!
Het gaat lekker!
We zitten nog veilig op ons vertrouwde stekkie wat werk betreft (nog steeds even ‘niet leuk’, maar met ons wel leuke vooruitzicht goed uit te houden) en er lijkt geen vuiltje aan de lucht.
We sparen nog wat, want dat hadden we nodig als ‘back-up’ voor als het mis ging.
En als ons plan concreet dreigt te worden en we zijn zo ver dat we het contract kunnen gaan ondertekenen voor ons nieuwe bedrijfspand gebeurt het:
We krijgen een ‘vette’ belastingaanslag ter hoogte van het bedrag wat wij gespaard hebben als appeltje voor de dorst!
En nu?
We schrikken ons een hoedje en de angst bekruipt ons dat we het niet gaan redden.
En we hebben de neiging om het hele plan af te blazen met als reden: de belastingaanslag die roet in het eten gooide. Die moeten we eerst uit de wereld helpen en dan opnieuw beginnen.
Hoe zit het nu werkelijk?
De belastingaanslag is de ‘transparante’ overtuiging die wij tevoorschijn hebben getoverd (wel héél toevallig dat het precies het bedrag is wat we gespaard hadden, op € 3,= na…..!), zodat we onze grootste angst (nl. dat we het niet gaan redden en omkomen van de honger en dakloos worden) niet aan hoeven gaan.
De belastingaanslag is dus een transparante overtuiging (reden) om ervan af te zien.
Deze belastingaanslag is alleen maar de verwezenlijking van onze weerstand.
Gedachten zijn krachten.

Welnu….
We gaan het eens anders doen:

Voel die angst.
Probeer het eens op te wekken.
Voor bijna iedereen is deze situatie wel herkenbaar in één of andere vorm.
Of het nu om een nieuwe onderneming, een nieuwe baan, een scheiding, een verhuizing gaat.
Iedereen heeft het vast wel eens ervaren.
Voel dus die angst die je bekruipt op het moment dat je aan het idee denkt.
En voel dan eens de weerstand tegen die angst.
Voel die weerstand.
Welke overtuiging moet iemand hebben om deze weerstand te kunnen voelen?
Vraag je dat eens af in z’n algemeenheid (het gaat nu even niet over jou) en schrijf ze allemaal op die je te binnen schieten.

Bijvoorbeeld:
- emoties zijn voor zwakke, labiele mensen
- als ik geëmotioneerd raak, dan raak ik de controle kwijt
- ik mag niet huilen
- als je arm bent ben je niets
- wij komen uit een arbeidersgezin en daardoor loonslaven
- ik ben een mislukkeling
- alles wat ik doe gaat fout
- ik kan niets
- ik ben waardeloos
- emoties verlammen, je kunt dan niet meer functioneren

Deze lijst mag je zelf aanvullen.
En dan zit er eentje tussen, waarbij je het gevoel krijgt: “Dit is ‘m voor mij. Hier heb ik last van. Deze overtuiging hoort bij mij”.
Je voelt het in je hele lijf dat deze overtuiging bij jou iets teweeg brengt.
Hoe kom jij eigenlijk aan die overtuiging?
Is die overtuiging echt van jou afkomstig of is hij je aangepraat?
Een ervaring gaat altijd vooraf aan een overtuiging.
Andersom ook, de ‘kip en het ei verhaal’, maar dat bewaren we weer voor een andere keer.
En vaak komt er dan een gebeurtenis of iets wat iemand anders ‘altijd’ tegen je zei.
Als jij vroeger vaak te horen hebt gekregen dat je niets voorstelt, dan ga je dat vanzelf geloven.
Dan wordt dat ‘jouw overtuiging’.
“Ik stel niets voor”.
Hoe wil iemand die niets voorstelt dan voor zichzelf beginnen?
Hoe wil iemand die niets voorstelt dan ook nog een kans van slagen hebben?
Hoe wil iemand die niets voorstelt dan zelfs succes hebben?

Dan ben je eigenlijk aangekomen bij de onderste laag van je stapelwolk.
Die overtuiging waarop al die emoties gebouwd zijn.

Voel en doorleef die overtuiging eens.
Zet die eens in het licht.
Laat die eens in je bewustzijn komen.
Zie de betrekkelijkheid (en soms zelfs de onredelijkheid of belachelijkheid) ervan in.

Ik heb vrouwen in mijn praktijk gezien, zo slank als een dennetje, maar met de volle overtuiging dat ze te dik zijn.
Met geen mogelijkheid op andere gedachten te brengen.
Ze ontmoeten veel mensen die hun overtuiging bevestigen en die hen ook te dik vinden.
(Ze passen 2 x in mij, maar tegen mij zegt nooit iemand dat……?!)

Negatieve overtuigingen zijn erg hardnekkig en beperkend.
Ik heb het nu niet over positieve overtuigingen, want die leveren je alleen maar dingen op, die zijn juist heel scheppend in positieve zin. Daar kun je er geen genoeg van hebben.

De negatieve overtuigingen weerhouden je ervan je leven ten volle te leven.
Spoor ze op.
Zie ze.
Herken ze.
Erken ze.
En ruil ze dan in voor een positieve.

En kijk dan eens wat er gebeurt met de emotie………….

Emoties ontstaan primair in je lijf.
Het is gewoon energie die beweegt in je lijf door iets wat je raakt.
Net als bij een steentje wat je in het water gooit.
Het water was er al, je gooit er een steentje in en het water verandert.
Het water is de energie in jouw lijf.
En het steentje is de emotie die binnenkomt van buitenaf.
Een emotie refereert altijd aan een reeds eerder opgedane ervaring.
Dus iets uit het verleden wordt ‘aangeraakt’.
Het steentje is dus niet eens de emotie, maar gewoon iets wat iemand doet of zegt wat een geparkeerde emotie in jou raakt.

En waar bevinden die emoties zich dan zo ongeveer?
In je romp.
Het onderste stukje, je bekken bodem, daar zit je angst.
Herinner je maar eens een angstig moment.
Herinner je je dan dat je een heel naar ‘onderbuikgevoel’ kreeg?
Dat is die angstenergie die in beweging gezet is.
Het stukje er net boven, dus de bovenkant van je onderbuik (net onder je navel),
daar zit het piekeren en tobben.
Als je lekker (nou ja, lekker….!) aan het piekeren en tobben geslagen bent of je gewoon ernstig zorgen maakt om iets, dan ervaar je een heel naar en zwaar gevoel in dat gebied.
We krijgen dan vaak ook last van onze darmen, ‘het niet los kunnen laten’ van iets.
Daarboven, dus net boven je navel tot onderaan je borst, daar zit boosheid.
Als iemand iets naars tegen je zegt of er gebeurt iets waar je boos door wordt, dan voelt het daar als een ‘energetische vuistslag’ in je maag.
Ter hoogte van je borstgebied zit de onrust.
Als je onrustig bent, dan voelt het als ‘vlinders in je buik’, maar dan een stukje hoger.
En daarboven, dus van borst naar keelgebied, daar zit je verdriet, we herinneren ons allemaal wel een ‘dichtgeknepen keel’-gevoel als we ergens verdrietig van werden.

Oké, dit is dus primair waar de emotie ontstaat of aanwezig is en voelt als een hele nare gewaarwording, zowel geestelijk als fysiek.
Dit willen we niet voelen en dan gaan we het daar weghalen.
We gaan weerstand geven aan die emotie en verplaatsen hem naar ons hoofd, naar mind.
En daar gaan we er eens een heel mooi verhaal van maken, dan pas komt het verhaal erbij en is de emotie niet meer puur een energie.

Nou, mind heeft de functie van sommetjes uitrekenen, huisnummers onthouden, namen onthouden. wiskundige formules opslaan en zelfs van mooie verhalen verzinnen, maar niet van het verwerken van emoties.
En dat is wat we dan eigenlijk willen gaan doen, iets onnatuurlijks.

Dat gaat hem dus niet worden om 3 redenen:
1. Er ontstaat een concentratie van energie in je hoofd die er niet uitkan.
Energie kan er niet uit via je hoofd, alleen via de onderkant van je lijf, dat is gewoon een energiewet waar niet aan te tornen valt.
2. Weerstand is de meest zekere manier om iets voort te laten duren.
Dus als jij weerstand geeft aan een vervelend gevoel, dan blijft dat vervelende gevoel bij je.
3. Emoties verwerken is gewoon geen functie van de hersenen.
Je gaat ook niet naar de bakker als je auto stuk is.

Heel bovenstaand verhaal neemt in werkelijkheid een fractie van een seconde in beslag, zo snel gaat dat, dat gaat op een onbewust niveau, maar als je het eens in slowmotion zou bekijken en analyseren, dan kom je op bovenstaand uit.

Hoe kunnen we dat nu dus anders doen om zo snel mogelijk van die vervelende energie af te komen?
Terug gaan naar waar alles begon.
Laat de weerstand los.
En ga terug naar je romp.
En ervaar waar je die ‘vervelende sensatie’ voelt.
En ga daar eens naartoe met je aandacht.
Geef erkenning aan die emotie.
Dat is het enige wat die emotie wil: erkenning.
Het is net een klein kind wat om aandacht vraagt.
En wat doe je daarmee?
Een aai over de bol of even mee op pad om iets leuks te doen en daarna heb je geen kind meer aan ze, want ze hebben de erkenning gekregen en hebben hem dus niet meer nodig.
Dat is precies hetzelfde met emoties.
Ze willen erkenning.
Wij geven weerstand.
Als we dat bij dat aandachtvragend kind zouden doen gaat hij in z’n broek plassen, heeft hij in ieder geval aandacht, negatieve weliswaar, maar aandacht is aandacht.
Dus: geen weerstand geven, want dan bereik je het tegenovergestelde van wat je wil bereiken.
Erkenning dus.
We geven erkenning aan die emotie.
Die mag er gewoon zijn.
Voel je maar eens gewoon boos of verdrietig, maakt niet uit om welke emotie het gaat, het principe blijft hetzelfde. Sta het jezelf maar eens gewoon toe een hele dag te huilen als je daar zin in hebt of lekker boos te zitten wezen. Neem er de tijd voor, niet na 5 minuten denken dat het dan goed is, maar even doorzetten.

En als je dat doet gaat de gestagneerde energie gewoon weer lekker stromen en dan loopt de ‘vervelende’ emotie gewoon weg via je voetzolen in de grond.
En dan denk je ineens: “Waar is hij nou? Ineens is het weg? Het raakt me niet meer.”

Emoties horen bij het leven.
Die kun je niet ontlopen, het zijn de kleuren van het leven.

Maar hoe jij ermee omgaat, daar kun je wel wat aan doen.
Het is een simpel trucje.
Probeer het eens.
Het zal je goed doen.
En als het niet 1,2,3 lukt, dan probeer je het de volgende keer weer.