Z’n gangetje

29/12/2017 4 comments
Mensen antwoorden wel eens als je vraagt hoe het gaat: “Z’n gangetje”.
Ik heb dan altijd de neiging om door te vragen wat dat dan precies inhoudt, maar op de één of andere manier wordt mijn mond dan toch gesnoerd.
Wat betekent nou toch eigenlijk ‘z’n gangetje’?
1.    Dat je geen zin hebt om erover te praten?
2.    Dat alles gaat, zoals jij graag zou willen dat het gaat?
3.    Dat er niet al teveel strubbelingen en problemen op je bord liggen?
4.    Dat het leven, zoals het nu voor je is, hanteerbaar is?
5.    Dat je gezond bent?
6.    Dat je volmaakt gelukkig bent?
7.    Misschien weet je zelf nog een goede reden om zo’n uitspraak te doen?
Eerlijk gezegd heb ik geen flauw idee wat het betekent, dus als iemand mij dit antwoord geeft
weet ik eigenlijk nog niet hoe het nou werkelijk met iemand gaat.
Er zijn veel mogelijkheden en ik denk dat wat de één eronder verstaat zal heel anders zijn als wat de ander eronder verstaat.
Maar soms…………….
Eens in de zoveel tijd dan gaat het helemaal niet ‘z’n gangetje’.
Dan zitten we in een ‘leerproces’, zoals dat met een mooi therapeutisch woord heet.
Dan moeten we ‘aan de bak’ zeg maar.
En wordt het weer eens tijd om naar onszelf te kijken en naar onze plaats in het grote geheel.
En ja hoor, af en toe heb je mensen die het zelfs opzoeken en die gaan dan in therapie, een cursus of workshop doen op zoek naar zichzelf. Hartstikke goed natuurlijk, niks mis mee af en toe een beetje zelfreflectie doen, waardoor je over het algemeen wat meer inzicht krijgt in je eigen leven en waarom dingen gebeuren, zoals ze gebeuren.
Weer anderen doen dat  helemaal niet uit zichzelf, totaal geen behoefte aan om het ‘op te zoeken’ zeg maar.
Maar zodra er vervelende dingen in hun leven gebeuren dan moeten ze ineens wel.
Dat geldt dus voor de meesten als het ineens niet meer ‘z’n gangetje’ gaat.
En ja, er zijn natuurlijk ook mensen die de schuld altijd bij anderen leggen, maar dat zijn ook mensen die nooit aan zelfreflectie doen, dus die tellen nu even niet mee in dit verhaaltje.
Die vervelende dingen, die soms op je pad komen om je verder te helpen in je persoonlijke ontwikkeling, zijn vaak héél erg vervelend, vooral als je er middenin zit.
Dan heb je echt zoiets van:
“Waarom, mijn God, waarom?
En waarom IK eigenlijk?”
Laten we één ding voorop zetten: God heeft hier vaak weinig mee van doen, dus laten we die even buiten beschouwing laten.
Het is eigenlijk de wet van karma, dus oorzaak en gevolg die het laat gebeuren.
Je laat het dus eigenlijk zelf gebeuren, want zoals ik al eerder schreef:
Wat je zaait zul je oogsten.
Zo luidt die wet van karma.
We klagen dan steen en been.
Eigenlijk beklagen we onszelf over het lot wat we voor onszelf geschapen hebben.
In het verleden heb jij dus ergens je zaadje geplant en dat zaadje komt nu tot wasdom.
Maar hoe je het ook wendt of keert en hoe vervelend het op dat moment ook is:
Je komt er altijd beter uit dan dat je erin ging.
Als het niet op het ene vlak is dan wel op het andere, maar het levert je altijd winst op.
Kijk maar eens terug naar vervelende dingen uit je leven…….
Hoe voelde het op dat moment?
En wat heeft het je gebracht toen je uiteindelijk de pijn kon loslaten?
Wat is er voor jou veranderd in positieve zin door die ervaring?
Te allen tijden zul je er sterker, beter, wijzer of wat dan ook uitgekomen zijn.
Het heeft je eigenlijk weer een stukje verder gebracht in je ontwikkeling, je bent er in ieder geval door gegroeid.
En begrijp me asjeblieft niet verkeerd hoor mensen, ik wil niet bagatelliserend doen naar allerlei ellende in de wereld, dat is absoluut niet mijn bedoeling!!
Maar waarom zo’n weerstand aan alles geven als het toch in ons karma ligt?
Denk eens als er problemen voorbij komen: “Ha, een leermoment!!”
Verheug je alvast op het moment achteraf dat je je realiseert waarom alles moest gebeuren, zoals het gebeurde.
Niets gebeurt voor niets, lieve mensen.
Alles heeft een doel.
En zo ook, de problemen die in jouw leven gebeuren.
En dan zeg ik er niet mee dat het niet erg voor je is, maar ik probeer je wel ook de positieve kant van al die ellende in te laten zien.
En als je je kunt verheugen op het moment dat je in kunt zien wat het je in positieve zin heeft opgeleverd, dan kun je het vervelende moment ook gemakkelijker accepteren.
Dan kun je ‘voorbij’ het probleem kijken, zodat je de identificatie los kunt laten ermee.
En daar zit ook nog eens de oplossing voor je probleem.
In de acceptatie.
Want zoals ik al eerder heb geschreven:
De meest zekere manier om iets voort te laten duren is door er weerstand aan te geven.
Als je weerstand geeft, dan blijft het probleem en wordt het alleen maar groter.
Het is voeding voor het probleem en je trekt door de weerstand ook nog eens allerlei andere problemen naar je toe, want gedachten zijn krachten.
Dat is waarom ‘ellende’ en tegenslag altijd in meervoud plaatsvindt.
Dus waarom zou je dat doen?
Laat die weerstand los.
Accepteer dat je een probleem hebt en dat het vreselijk voelt nu, dat mag!
Doorleef de emoties die erbij horen.
Zodat je levensenergie gewoon kan blijven stromen.
Het voelt gelijk anders.
En des te eerder is je probleem voorbij.
Plus je wordt er niet ziek door.
Problemen kun je niet voorkomen.
Die horen bij het leven.
Problemen zijn voor jou als mest voor een bloem.
De mest is de voeding voor de bloem.
De mooiste bloemen groeien namelijk in de mest.
Blauwe bloem
Zo zit er namelijk ook ‘voeding’ in de problemen die we tegenkomen.
Maar de manier waarop jij met je problemen omgaat kun je wel veranderen.
Dat kun je leren.
Door te accepteren.
Dat is het enige juiste sleutelwoord.
Zie het probleem.
Ervaar het probleem.
Doorleef de emotie.
Accepteer het probleem en de bijbehorende emotie.
En laat los.
Dat gaat eigenlijk als vanzelf, dat is de meest vanzelfsprekende stap die volgt op de acceptatie.
En dan is ineens het probleem weg.
En dan pas kun je zien wat je ‘winst’ is en vaak zelfs pas nog ietsje later.
Maar je krijgt het altijd te zien.
Hoezo moet het altijd goed gaan met ons?
Daar leren we toch niets van.
Het leven is een golfbeweging met ups en downs.
En van ‘z’n gangetje’ leren we al helemaal niets, daar zit totaal geen schepping in.
Maar het is wel even lekker relaxed.
Zie het maar even als een rustpauze………………

De getuige

11/10/2011 Reply
Hoeveel rollen vervul jij eigenlijk die jouw zelfbeeld bepalen?
De rol van moeder.
De rol van echtgenote.
De rol van werknemer.
De rol van collega.
De rol van vriendin.
We identificeren ons vaak zelfs met die rollen.
Als je vraagt aan iemand wie hij of zij is, dan komt er veelal een rol tevoorschijn.
Vraag het maar eens de komende dagen aan een aantal mensen die je kent.
“Ik ben architect”.
“Ik ben de vrouw van Pietje”.
“Ik ben moeder van 3 kinderen”.
Dat ben je helemaal niet!
Wie je werkelijk bent zit van binnen.
Dat is je ware kern.
Je ziel.
Wist je dat we maar 10 % van wie we werkelijk zijn aan anderen laten zien?
Dat is ons ‘imago’ en dat is dan nog eens gebaseerd op al die rollen die we aannemen.
Dus eigenlijk laten we onszelf (zo goed als) nooit echt zien.
Waarom zit je zo ‘gevangen’ in deze rollen?
‘Gevangen’ in de identificatie met deze rollen?
Kun jij eruit stappen?
De sleutel van bevrijding ligt binnen jezelf.
Als jij in contact bent met je ziel, voel je je vrij.
Je ziel is vrij.
Als een vlinder.
Als op vleugelen gedragen……..
Het klinkt zo sprookjesachtig mooi, maar als jij bij jezelf kunt komen, door
bijvoorbeeld meditatie, dan zul je merken dat ik niets teveel zeg, want dat het werkelijk zo is.
En vanuit die fladderende vlinder, die jouw ziel is, kun je je leven en je problemen vanuit een ander perspectief overzien.
Zonder de identificatie met het lichaam.
Als een soort getuige.
En daar vind je vaak de antwoorden voor dingen waar je al tijden mee worstelt.
Omdat je de identificatie met de bijbehorende emotie los hebt kunnen laten.
Je bent er als het ware buiten gaan staan en dat voelt heel anders als er middenin.
Je bent een ziel en hebt tijdelijk op aarde een grofstoffelijk lichaam.
De jas die je hebt aangetrokken om deze incarnatie in te vullen.
Als we dood gaan doen we slechts onze jas uit.
Onze ziel leeft altijd voort.
Is onsterfelijk.
Waar maken we ons dan eigenlijk zo druk om in die tussentijd?
Waarom identificeren we onszelf zelfs met deze jas?
Beetje gek!!!!
Bevrijdt jezelf.
Ga lekker mediteren.
En voel de kracht van jouw ziel.
En voel ook de vrijheid van jouw ziel.
Hoe vast je ook denkt te zitten in je identificatie met die rollen.
Hoeveel problemen je ook aan je hoofd hebt.
Als je contact kunt maken met je ziel kun je je volledig bevrijd voelen.
Bevrijd van alle ballast die het leven met zich meedraagt.
Een beetje vakantie van alle beslommeringen van alledag zeg maar.
Waarom doen we dit dan niet massaal?
Jij:        “Ik heb geen tijd”.
Ik:        “Tijd heb je niet, tijd maak je”.
Een kwestie van prioriteiten stellen.
We rennen liever door in deze gekte, dan dat we even tijd nemen om bij onszelf te komen.
Zelfs zover rennen we door, dat we onszelf een aantal keer per dag volledig voorbij rennen.
Totdat we erbij neervallen.
Letterlijk of figuurlijk.
Geestelijk of lichamelijk.
Storten we in.
En dan is het even klaar.
Dan beklagen we onszelf waarom dat ons nu toch is ‘overkomen’.
Doe het eens anders:
Neem op tijd eens ‘het heft in handen’.
Mediteer.
Kom bij jezelf.
Neem vakantie van jezelf.
Al is het maar een half uurtje per dag.
Heerlijk!!
En de wereld ziet er ineens heel anders uit……………………..

De beste stuurlui staan aan wal

11/01/2011 Reply
Heb je dat ook wel eens, dat je ergens mee worstelt en dat iedereen zich ermee gaat bemoeien?
We gaan er van uit dat het vanuit een positieve intentie gebeurt, maar het leidt je vaak juist de verkeerde richting op.
En als je niet alert genoeg bent, ben je op een gegeven moment verdwaald in je eigen creatie van het leven.
Of was het nou van iemand anders leven?
Of was het nou iemand anders z’n creatie?
Op een gegeven moment denk je in ieder geval: “Dit is niet mijn film!”
Hoe kan het zo ver komen dat je daar terecht komt?
Omdat je niet je eigen gevoel hebt gevolgd, maar alleen de aanwijzingen van anderen.
En ja, waar we het al vaker over gehad hebben: iedereen heeft zo zijn eigen mening over van alles en nog wat en het zegt eigenlijk alleen iets over degene die die mening heeft. Wat die ander daar gebracht heeft door zijn of haar ervaringen in het leven. Waar diegene nu staat met al zijn of haar overtuigingen is daar een vervolg op.
Maar jij, jij staat toch heel ergens anders?!
Jouw verleden is jouw referentiekader.
Dus, jouw mening zal een heel andere zijn.
En weer totaal iemand anders heeft ook weer zijn of haar mening.
Er zijn er wel wat minder dan 7 miljard, want kleine kinderen hebben er natuurlijk nog niet echt één en demente bejaarden zijn ‘m onderweg bewust of onbewust kwijt geraakt.
Als je niet goed genoeg bij jezelf kunt blijven en je laat meeslepen door de meningen en adviezen van anderen, dan wordt je net een soort speelbal, die over en weer wordt gegooid.
En degenen met de grootste mond en de meest uitgesproken mening weten er vaak juist het minst van af en maken er vaak zelf een potje van.
Als het even iets minder met je gaat, word je vaak wat onzekerder en juist dan sta je open voor dit soort ‘goed bedoelde’ adviezen, die je vaak alleen nog maar verder van huis brengen.
Door je onzekerheid durf je niet meer op je eigen gevoel te vertrouwen, als je überhaupt nog iets kunt voelen tenminste, want vaak is je gevoel dan volledig vertroebeld door de emotie die erover heen zijn gelegd.
En dan wordt het helemaal lastig, want vanuit een emotie neem je bijna altijd de verkeerde beslissing.
En daarom ga je dan naar anderen luisteren.
Omdat jij denkt dat zij het wel zullen weten.
Of dat ze het beste met je voor hebben.
En voordat je het weet verdwaal je in al die adviezen en ben je helemaal de (jouw) weg kwijt.
En zit je in die film, die jouw film helemaal niet is!
Ga bij jezelf te rade.
Jouw ziel heeft alle wijsheid in pacht.
Tenminste: we gaan er even vanuit dat jij een ‘bewuste’ ziel bent.
Dan heb je per slot van rekening al duizenden levens geleefd.
Als je ergens mee worstelt en er een oplossing voor zoekt, vraag jezelf dan eens het volgende af over de kwestie:
Wat zijn:
Jouw gevoelens?
Jouw overtuigingen?
Jouw beperkingen?
Jouw emoties?
Jouw wensen?
Jouw dromen?
Jouw prioriteiten?
En neem voor jezelf een beslissing die voor jou goed voelt.
En als je even te geëmotioneerd bent om welke beslissing dan ook te nemen laat de boel dan maar even los en wacht tot de emotie wat gezakt is.