Ten minste 95 % van waar we ooit bang voor Lees meer →
GopalaNatuurgeneeskunde en Energetische Geneeskunde |
Energie en relaties
Er is slechts één voorwaarde verbonden aan energie.
En dat is dat het MOET stromen.
En dat doet het ook, bewust of onbewust.
In ons, buiten ons en tussen ons.
Soms is het heel erg duidelijk voelbaar en soms wat minder.
Hoe werkt die energie nou binnen relaties?
Relaties zijn altijd een tweerichtingsverkeer qua energie-uitwisseling.
Tenminste als het goed is.
Als het een eenrichtingsverkeer is is de relatie uit balans.
Dit geldt voor liefdesrelaties, vriendschappelijke relaties, werkrelaties, zakelijke relaties, etc.
De enige relatie die volgens de wetten van de natuur een eenrichtingsverkeer is is tussen ouder en kind.
De ouder geeft en het kind neemt.
Het rechtvaardige hieraan is dat jij ook ooit kind bent geweest en dat jouw kinderen (waarschijnlijk) ook weer kinderen krijgen, dus de geschiedenis herhaalt zich.
Daar is dus helemaal niets mis mee en het is ook fijn als ouder om je kind die energie onvoorwaardelijk te geven.
Misschien herinneren jullie je allemaal nog wel ‘De wet van de communicerende vaten’ bij natuurkunde op de middelbare school?
En anders het leuke proefje wat erbij getoond werd:
Je hebt 2 glazen buisjes die met elkaar in verbinding staan. Beiden zijn gevuld met water.
De waterniveaus zijn verschillend, de één is bijna vol en de ander bijna leeg.
Na een tijdje wachten zijn de waterniveaus gelijk.
Zo werkt het ook met onze energieuitwisseling.
Vandaar dat ik altijd zeg: “Slachtofferenergie is de sterkste energie die er is”.
Hierbij valt de meeste ‘winst’ te behalen.
Als mens kunnen we ons aansluiten op de universele energiebron.
Dan vullen we onze ‘tekorten’ altijd zelf aan en hebben de energie van anderen mensen niet nodig.
De universele energiebron is een grote oceaan van energieovervloed, waar een ieder uit kan tappen en die nooit uitgeput raakt. Het enige wat je hiervoor hoeft te doen is je bewust te zijn van deze bron en je erop aansluiten.
Je kunt je ook voor deze energiebron afsluiten.
Dat gaat onbewust.
En dan heb je wel de energie nodig van anderen om je eventuele tekorten aan te vullen.
Dat is waarom het vaak zo ontzettend mis gaat in liefdesrelaties.
Het klinkt zo mooi: “Op zoek naar je missende wederhelft”.
Maar eigenlijk is het helemaal niet zo mooi als dat het klinkt.
Als we verliefd zijn geven we heel veel energie aan de ander, waardoor je je allebei euforisch
voelt. Je voelt je ‘on top of the world’.
Omdat genoeg genoeg is en dit als een fijne energieaanvulling voelt, sluit je automatisch (en natuurlijk onbewust) de kraan naar de universele energiebron.
Als dan de verliefdheid een beetje zakt, zakken beide partners terug naar hun oude energieniveau en proberen de energie die ze missen bij elkaar te halen en dit is de voedingsbodem voor conflicten, wat eigenlijk dus gewoon een strijd is om de energie.
Waar we als mens vanaf onze geboorte naar op zoek zijn is onze mannelijke en vrouwelijke energie met elkaar in evenwicht te krijgen. Als we alleen zouden blijven, dus zonder relatie, en bewust zouden leven, ontwikkel je beide energieën in jezelf en wordt je aangevuld door de universele energiebron. Je wordt dan op een gegeven moment, zoals ze dat zo mooi noemen, ‘heel’.
In ons gezin van herkomst beginnen de energieconflicten vaak al.
En vaak beginnen we ook relatief gezien op jonge leeftijd aan intieme relaties.
Als we die mannelijke en vrouwelijke energieën nog niet helemaal in onszelf ontwikkeld hebben. En als we ons dan ook nog eens onbewust afsluiten voor de universele bron, zodra we verliefd worden, dan is het natuurlijk wachten op het eerste energieconflict.
Het is dus van belang dat we onszelf eerst ‘heel’ maken, voordat we in een relatie stappen en als we dan toch al in de relatie zitten en deze graag willen behouden is het fijn dit te weten en kun je alsnog besluiten je weer aan te sluiten op de universele bron om daar je energie vandaan te halen.
En wat zie je dan terug in je relatie:
Je kunt de ander laten.
Je gunt de ander zijn evolutieproces.
Je energie stroomt en wordt altijd aangevuld (er is namelijk geen tekort in de universele energiebron).
Er zijn minder conflicten en als ze er zijn zijn ze gemakkelijker op te lossen.
En wel de allerbelangrijkste en mooiste:
Als je ‘in je kracht’ staat nodig je andere mensen (dus ook je partner) onbewust uit hetzelfde te doen.
En ja, die missende wederhelft?
Ja, klinkt zo mooi.
Yin en Yang die precies in elkaar passen.
Maar als je zelf heel bent en de ander ook (dat zou ideaal zijn),
dan gaat je relatie alle illusies te boven.
En kan niet meer stuk.
En 2 yin-yangetjes is ook best romantisch……….
En nog een paar van die mini yin-yangetjes erbij misschien……?
De huis-tuin-en-keuken psychopaat
Psychopathie komt vaker voor dan je denkt en daarom wil ik er graag een blog aan wijden.
Ik hoop dat het jullie ook inzicht geeft in jezelf en je omgeving, want soms is het allemaal wat verwarrend.
Op aanraden van een vriendin las ik het boek ‘Destructieve relaties op de schop’ door Jan Storms (wat ik jullie ook wil aanraden als jullie na het lezen van mijn blog er nog meer over zouden willen weten). Hierdoor was mijn interesse voor dit onderwerp gewekt en ben ik me er eens een beetje in gaan verdiepen via het internet, wat een eyeopener zeg!
Veel dingen vallen op hun plaats.
Confronterend, maar o zo waar!
Bij psychopaten denken we natuurlijk gelijk aan Jack the Ripper, Hannibal Lecter en Marc Dutroux, maar dit zijn de extreme gevallen en er zijn onder de psychopaten dus verschillende gradaties.
Nee, laten we het gewoon eens hebben over de huis-tuin-en-keuken psychopaten.
Volgens het boek is 1 op de 20 personen psychopaat. En als je de definitie bekijkt van een psychopaat, nl. ‘antisociale persoonlijkheidsstoornis, waarbij empathie en geweten totaal ontbreken’, dan denk ik dat we toch aardig in de juiste richting zitten.
Als deze getallen dus zo hoog liggen ben je ze vast al vaker tegengekomen:
- op je werk
- op straat
- in relaties (partner, familie, vrienden, kennissen)
- in sportclubs
- de leraren op school
- klasgenootjes (ja, het begint al op jonge leeftijd)
enz.
Laten we nog even wat eigenschappen van psychopaten benoemen, dan hebben we in ieder geval allemaal even een ander beeld voor ons dan alleen Marc, Jack of Hannibal:
- gebrek aan empathie
- gewetenloos
- narcistisch
- welbespraaktheid en oppervlakkige charme
- op zoek naar prikkels en geneigd tot verveling
- pathologisch liegen
- sluw en manipulatief
- geen emotionele diepgang
- parasitaire levensstijl
- impulsief
- geen verantwoordelijkheid nemen voor het eigen gedrag
Dit zijn slechts enkele kenmerken.
Herken je er al wat van in je partner, buurvrouw, vriendin, zus, broer, vader, moeder, collega en die vervelende juf van één van je kinderen?
Waarom herkennen we deze psychopaten niet zo snel direct bij de eerste ontmoeting, want dan ren je toch gewoon keihard weg?
Ze zijn wat lastig te herkennen, omdat ze meesters zijn in de maskers die ze gecreëerd hebben om hun psychopathie te verbergen. Ze hebben hun ‘sociaal wenselijk gedrag’ dus op een heel hoog niveau ingestudeerd om maar niet door de mand te vallen. Dus even omgekeerd: hoe sociaal wenselijker iemand zich gedraagt hoe meer je eigenlijk op je qui-vive moet zijn.
Ze kiezen vaak ‘vaste prooien’ uit, die ze vervolgens helemaal uitzuigen. Ze zijn qua ontwikkeling ergens op 4-jarige leeftijd blijven steken, zijn niet in staat om in hun eigen energie te voorzien, dus volledig afhankelijk van anderen en dan nog in combinatie met de eigenschappen ‘gewetenloos’ en ‘niet-empathisch’ wordt het toch een beetje nare combinatie. Deze vorm, dus met één uitverkoren prooi, zie je vaak in intieme relaties. Soms trekken ze er jaren voor uit om je te ‘verleiden’ om daarna pas toe te slaan. Denk daarbij aan de exen die tegenwoordig regelmatig hun eigen kindertjes en zichzelf ombrengen, stalkers, partners waarbij na jaren pas aan het licht komt dat ze jarenlang kinderen hebben misbruikt, huiselijk geweld, noem maar op, voorbeelden te over.
Tot mijn 40ste zo’n beetje had ik het naïeve en idealistische idee dat ieder mens (al is het misschien maar latent aanwezig) een geweten heeft en daar dan ook aanspreekbaar op is, mits je de juiste ingang maar kunt vinden.
Dit blijkt dus gewoon onzin te zijn. 1 op de 20 mensen heeft dus gewoon helemaal geen geweten en ook geen enkel gevoel van empathie. Een soort zielloos.
Shockerend?
Ja, dat kan, maar zoals ik al vaker heb gezegd: “De waarheid heelt, hoe hard die ook is”.
Je kunt dan leren hoe je je tegen psychopaten kunt wapenen.
Je hoeft dan geen slachtoffer meer te worden als ze toevallig hun oog hebben laten vallen op jou als prooi.
Er zijn allerlei onderzoeken geweest naar psychopaten en daar kwamen verbluffende resultaten uit:
Waarom er tegenwoordig meer mensen aan psychopathie lijden dan vroeger:
we krijgen tegenwoordig in één dag net zoveel informatie binnen via internet en TV dan de mensen in de Middeleeuwen binnenkregen in hun hele leven. Daardoor is het leven veel oppervlakkiger geworden en staan we niet overal meer zo bij stil.
In de laatste jaren zijn kinderen 40 % minder empathisch geworden dan daarvoor.
Een heel leuk testje hebben ze gedaan met een grote groep kinderen.
Ze lieten de helft naar leuke en vrolijke filmpjes kijken en de andere helft naar gewelddadige filmpjes.
Degene die het onderzoek leidde nodigde de kinderen één voor één uit voor een gesprekje.
Op de tafel stond een doos met pennen.
De onderzoeker liet bij alle kinderen de doos met pennen op de grond vallen en keek hoe ze reageerden.
Alle kinderen die de leuke filmpjes hadden bekeken ruimden de pennen uit zichzelf netjes terug in het doosje en je raadt het al, de kinderen die de gewelddadige filmpjes hadden gekeken geen van allen.
Door alle moderne technieken, zoals internet e.d. gaat het bewustzijn van mensen achteruit. We worden dus wel intelligenter door de informatiestroom die tot ons komt, maar het bewustzijn gaat wel achteruit. Ons bewustzijn zorgt dat we evolueren als mens en als ziel, dus dat is natuurlijk niet zo’n goede ontwikkeling.
Omdat psychopaten geen empathie en geweten hebben en behoorlijk narcistisch, sluw en manipulatief zijn bekleden ze vaak hoge functies. De bekende ‘elleboogwerkers’.
Leuk om te weten ook zijn de 10 beroepen, waarin de meeste psychopaten voorkomen:
1. Directeur
2. Advocaat
3. Media (TV/Radio)
4. Verkoper
5. Chirurg
6. Journalist
7. Politieman
8. Geestelijke
9. Chef de cuisine
10. Ambtenaar
Vaak zijn ze dus succesvol en niet onderkend. Men ziet dus gewoon het gevaar niet in deze mensen, terwijl ze behoorlijke schade aan kunnen richten als ze veel macht hebben, denk maar aan Hitler.
De huis-tuin-en-keukenpsychopaten hebben een vernietigende invloed in het leven van de slachtoffers die ze uitkiezen. Aan de buitenkant lijken ze heel normaal, waardoor vaak het slachtoffer wat op een gegeven moment doordraait als ‘gek’ wordt versleten. Ze kiezen vaak lieve, zachtaardige, zorgzame mensen uit als prooi.
Nu we al deze informatie weten kunnen we natuurlijk niet meer onze ogen ervoor sluiten?
Ik ben er heel blij mee. Ik dacht vaak: “Ben ik nou degene die gek is hier of hoe zit dat?”. Ik ben niet de enige die met deze gedachte vaak worstelt, want ik hoor zo vaak bizarre verhalen waar mensen in verwikkeld zijn, dat er met mij, nog heel veel mensen zich hetzelfde regelmatig moeten afvragen.
Goed:
Je bent dus niet gek!
Tenzij je in al die eigenschappen van die psychopaat natuurlijk jezelf herkent, dat zou ook nog zomaar kunnen, want er lezen echt wel meer dan 20 mensen mijn blogberichten.
Laten we even van het positieve uitgaan.
Jij bent dus niet gek!
Hoe kun je je hier dan het beste tegen wapenen?
- Indien mogelijk: Ren zo hard je kunt, verbreek alle banden en houd dat zo!
- Indien niet mogelijk:
a. vermijd in gesprek te gaan
b. als je er niet onderuit komt: houd dit gesprek zo kort en oppervlakkig mogelijk
c. wees alert, schakel niet over op de automatische piloot
d. realiseer je de nietigheid van de persoon (eigenlijk is de psychopaat nooit verder ontwikkelt dan een 4-jarig kind, die alleen maar aan het overleven is. Zie hem of haar ook zo.)
e. ga ervan uit dat ze liegen
f. houdt voor ogen: dit is geen gezond mens, maar een geestesziek iemand
g. vermijd conflicten, maar laat niet over je heen lopen. Voor een psychopaat is een conflict een ‘chicken contest’: je rijdt beiden in de auto met volle snelheid op elkaar af en degene die zijn stuur omgooit is de verliezer en er is één ding wat een psychopaat niet wil en dat is verliezen!
h. maak jezelf inbraakveilig door kwetsbaarheden uit te schakelen (niet naïef zijn, zorg dat je niet ziek of oververmoeid bent, wees realistisch)
i. hoop niet op verbetering of verandering
j. wees scherpzinnig (alles wat je zegt vinden ze heerlijk om te ‘tackelen’)
En de allermooiste, geciteerd uit het bovengenoemde boek:
k. Verberg je licht.
Dit is een daad van mededogen, waarin je erkenning geeft aan de werkelijkheid van de moreel beperkende mens en waarmee je tegelijkertijd jezelf beschermt. Ook al is het nodig de mensen op een meedogende wijze tegemoet te treden, het werkt misvormend om jezelf voortdurend klein te moeten maken. Het kost ook moeite. Beperk de tijd die je doorbrengt in de omgeving van psychopaten tot het uiterste minimum.
Zorg voor voldoende gelegenheid om je licht wél te laten zien, tegenover mensen die jou weten te waarderen, anders maak je jezelf ongelukkig.
Een heldere geest in een opgeruimd huis.
Soms is het tijd voor ‘de grote schoonmaak’!
En dan bedoel ik niet alleen in het voorjaar, na een winter binnen te hebben vertoefd en
er ineens ander licht door de ramen schijnt, waardoor alle viezigheid beter zichtbaar wordt, maar gewoon, als het nodig is.
Soms ben je gewoon even je vitaliteit, creativiteit, flexibiliteit en inspiratie kwijt en moet je alles weer even ‘helder’ krijgen, een soort vertroebeling van de geest.
Vergelijk het maar met die vieze ramen in het voorjaar.
Dat kan gebeuren als je teveel emoties hebt opgekropt, teveel van jezelf hebt weggegeven,
over je grenzen bent gegaan, je teveel door anderen hebt laten meeslepen en noem maar op.
Hoe je eraan komt is niet geheel onbelangrijk, om herhaling te voorkomen, maar hoe je er vanaf komt is op dat moment meer datgene waarnaar verlangt.
Dus……
….. gaan we eens flink aan de poets!
De uitdrukking “Een opgeruimde geest in een opgeruimd huis” is er niet voor niets.
Ten eerste is het handig om de modder eens lekker uit je ogen te wrijven.
Het helderdere licht wat in het voorjaar schijnt door je ramen, schijnt dan bij jou naar binnen.
Modder kan bestaan uit oude emoties en overtuigingen, zaken die het zicht een beetje vertroebelen.
Het stukje van vorige week beschrijft een beetje hoe dat werkt dat modder uit je ogen wrijven.
Vaak kiezen we alleen deze weg als we daartoe gedwongen worden, doordat we ziek werden, door ons rug gingen, een migraineaanval kregen of wat nog meer, waardoor we gedwongen werden onszelf terug te trekken en rust te nemen.
Als je bij jezelf beginnen, dus van binnen naar buiten, een beetje lastig vindt kun je ook van buiten naar binnen werken.
Dat is wat makkelijker en minder confronterend.
Je begint dan letterlijk met de grote schoonmaak van je huis.
Gooi oude rotzooi wat je langer dan een jaar niet gebruikt hebt weg of verkoop ze…..
Orden de dingen die je nog wel nodig hebt, maar niet vaak gebruikt, overzichtelijk bij elkaar…..
Geef de boel eens een fikse schoonmaakbeurt en een likje verf of een nieuw behangetje……
Terwijl jij zo heerlijke aan de poets bent begint er al iets te veranderen in je hoofd.
Het lijkt net of daar ook het één en ander weggepoetst en weggegooid wordt.
Negatieve gedachtes, die maar bleven voorbij komen.
Dingen die je allang niet meer nodig had.
Dingen die je maar bleef herkauwen.
En ineens…….
….komt er ruimte.
Ruimte in je geest.
En helderheid.
Deze helderheid geeft heldere inzichten.
De ‘aha’-momenten.
De modder is letterlijk uit je ogen.
Het zicht wordt weer helder.
Als je oude emoties, overtuigingen en negatieve gedachtes opruimt maak je ruimte voor nieuwe positieve gedachten, creativiteit en inspiratie.
En dan kun je er weer met frisse moed tegenaan.
In een lekker schoon huis!
Een pas op de plaats.
Soms gebeurt er iets, waardoor je even ‘gevloerd’ wordt en gedwongen wordt rust te nemen.
Bijvoorbeeld, je:
- gaat door je rug
- krijgt griep
- breekt je been
- migraineaanval
- of anders
Er wordt dan eigenlijk even ‘van bovenaf’ tegen je gezegd: “Ga jij maar even zitten of liggen”,
omdat je het uit jezelf niet doet. Je vindt dat je geen tijd hebt, dat je het jezelf niet kunt permitteren, dat je onmisbaar bent of om welke ‘goede’ reden dan ook.
In ieders leven gebeuren er dingen die ons raken.
Dingen die een emotie teweeg brengen.
Dingen die we niet zo leuk vinden.
Of zelfs dingen die ons tijdelijk onderuit halen.
En zoals ik al eens eerder vertelde is een emotie in feite gewoon energie.
Doordat we in zo’n ‘doordraafmaatschappij’ leven stappen we hier vaak heel snel overheen door afleiding te zoeken in werk, sport, uitgaan of ons te focussen op andere mensen. Eigenlijk vluchten we voor datgene wat we voelen in de hoop dat het dan snel over zal gaan. Meestal lijkt dat wel te helpen, maar wat er meestal gebeurt, is dat die emoties ergens in ons lichaam worden ‘geparkeerd’, we zetten ze ergens neer waar we er geen last meer van hebben.
Als we dat vaak doen is op een gegeven moment ‘ons emmertje vol’. Iedereen heeft een lichamelijke zwakke plek. Voor de één is dat de darmen, voor de ander het hoofd, voor weer een ander de rug en sommigen worden gewoon ziek, omdat hun immuunsysteem verzwakt is. En via deze zwakke plek komen de geblokkeerde energieën (lees: geparkeerde emoties) vrij.
En dan zijn er ook nog mensen die negeren zelfs al deze ‘tekenen aan de wand’ en blijven nog altijd doordraven en breken dan uiteindelijk iets.
Dat lijkt natuurlijk heel ver gezocht, want zoiets als je been breken, daar heb je toch geen invloed op en gebeurt toch toevallig? Maar toeval bestaat niet, deze mensen worden ook ‘geholpen’ van bovenaf.
Let maar eens op bij wie en in welke situatie dit ‘toevallig’ gebeurt………
dan zul je zien.
En daar liggen we dan…………
te liggen!
En dan gaan we door van alles en nog wat heen.
Eerst natuurlijk ‘De Weerstand’, want we laten ons natuurlijk niet zomaar vloeren, daar balen we van en we verzetten ons er hevig tegen, tenminste als we de kracht er nog voor hebben….
En als we dan uiteindelijk denken:
“Ja, ik kan me nu wel tegen blijven verzetten (de meest zekere manier om iets voort te laten duren is er weerstand aan geven!), maar dat heeft ook geen zin. Het gebeurt waarschijnlijk niet voor niets”……..
dan kun je het toelaten en dan gebeurt het:
De energie gaat stromen.
De blokkades (lees: verstopte emoties) komen vrij.
Ineens laat je al die oude rotzooi los, al die oude emoties, blokkades, irritaties, tranen, teleurstellingen, onbegrip en onmacht.
Je ver-ast letterlijk je oude rotzooi.
(Koorts ver-ast ook letterlijk de negatieve energie, dus wees blij als je eens koorts hebt en neem vooral geen Paracetamolletje).
De heldere inzichten vliegen je om de oren.
Je accepteert en waardeert zelfs waarom dit ‘jou allemaal overkomt’.
En de volgende stap is:
Loslaten.
En dan geniet je ineens van de rust en de ruimte die je hebt gekregen.
Je ziet dat alles ook wel ‘loopt’ als je het gewoon lekker rustig aan doet.
Dat alles misschien zelfs nog wel beter loopt en je minder moeite kost.
Dat oude, vastzittende ballast van je af is gegleden.
Dat je alles weer positief kunt bezien i.p.v. ‘gekleurd’ door vastzittende emoties uit het verleden.
Dat je weer creatieve ideeën krijgt……
En nieuwe inspiratie……
En daarna kun je er weer helemaal voor gaan!
Vol frisse moed en positiviteit.
De kracht der verandering.
Het enige onveranderlijke in deze wereld is de verandering zelf.
Het is een natuurwet.
Het rad van wedergeboorte.
Op de geboorte volgt de dood.
Op de dood volgt de geboorte.
Op de liefde volgt haat.
Op haat volgt liefde.
Op succes volgt falen.
Op falen volgt succes.
Eigenlijk vinden we verandering best wel beangstigend en houden we graag alles bij het oude, zelfs als deze situatie helemaal niet zo prettig is.
Daarbij vergeten we één belangrijk aspect:
Juist in die verandering zit een enorme kracht.
Een stuwende kracht.
Een scheppende kracht.
Een kracht van het oude loslaten (dit is hetgeen wat we meestal niet leuk vinden)…….
En het nieuwe verwelkomen.
Waar een deur dicht gaat, gaat altijd een nieuwe deur weer open.
Dit is het scheppende wat in die verandering zit.
Alleen die ‘oude’ deur helemaal dichtdoen is zo lastig.
Vaak laten we die liever op een kier staan,
waardoor we nog met één been in het oude staan en het nieuwe nog niet toe kunnen laten, omdat de nieuwe deur pas geopend kan worden als de oude helemaal gesloten is.
Anders zouden we in een soort vacuüm terecht komen en dat bestaat niet in de kosmos.
Als we een relatie beëindigen zijn we in eerste instantie heel erg verdrietig.
Om er vervolgens achter te komen dat de nieuwe periode die zich aandient meer adem- en bewegingsruimte geeft of dat de nieuwe relatie die zich aandient beter is dan de vorige. Dan pas zien we duidelijk wat we misten tijdens de oude relatie en waarom deze moest beëindigen. Zelfs als de ‘oude’ partners weer bij elkaar terugkomen, dan zal de verandering een verbetering met zich meebrengen, omdat beiden na hebben kunnen denken wat er mis ging en hoe dit in de toekomst anders te kunnen doen. Ze waarderen elkaars aanwezigheid juist ook weer meer. Elkaar voor lief nemen is sowieso één van de ergste dingen die je in een relatie kunt doen.
Als we van baan veranderen. Dit doen we niet zo gemakkelijk uit onszelf, dus vaak worden we gedwongen. Bijvoorbeeld je wordt ontslagen. In eerste instantie ben je in shock en lijkt alles negatief, maar als je die nieuwe baan hebt zul je zeggen dat het een verbetering was.
Uit jezelf zou je misschien de stap niet zo snel gezet hebben onder het mom van: “Je weet wat je hebt en je weet niet wat je krijgt”, maar uiteindelijk zie je de enorme vooruitgang en verbetering die er in de verandering zat en begrijp je waarom het moest gebeuren.
Als je verhuist naar een andere woonplaats, moet je het oude achterlaten. Je oude, vertrouwde omgeving met alle mensen die daarbij horen. Dit geeft ook vaak hevige emoties en staat o.a. bovenaan de lijst ‘stressfactoren’ die in een mensenleven kunnen plaatsvinden. Maar als je eenmaal het oude hebt losgelaten en het nieuwe kunt toelaten, dan blijkt dat ook dit alleen maar weer een verbetering oplevert. Je ontmoet nieuwe mensen en gaat andere dingen doen, die je eerst niet deed.
De meeste mensen zeggen daarom achteraf: “Ik ben blij dat dit gebeurt is, anders was het nooit zover gekomen”. Omdat de meeste mensen te gehecht zijn aan het oude bekende en niet durven los te laten, blijven ze vaak veel te lang hangen in situaties die niet meer goed voor hen zijn.
De overtuiging die velen bij zich dragen:
“Je weet wat je hebt en je weet niet wat je krijgt.”
beperkt ons dus vaak om een verandering vanuit onszelf aan te gaan.
Daarom helpt de kosmos je af en toe een handje door iets, wat we niet meer nodig hebben, van ons af te nemen.
We klagen dan in eerste instantie steen en been waarom ons dit nu moest overkomen.
Totdat we ‘de kracht van de verandering’ gaan zien en begrijpen.
Dan weet je dat niets voor niets gebeurt.
Alles gebeurt, zoals het moet gebeuren en op het juiste moment.
Dat is evolutie.
