Eenzaam of alleen?

In 2013 zijn heel wat mensen op zichzelf teruggeworpen.

Veel mensen hebben het niet makkelijk gehad.
Ik hoorde vaak van mensen dat ze zich eenzaam en/of alleen voelden.

Toch is er een heel groot verschil tussen ‘alleen zijn’ en ‘eenzaam zijn’.

Alleen zijn is gewoon dat je op dat moment geen andere mensen om je heen hebt.
Dat wil dan nog niet per definitie zeggen dat je je eenzaam voelt.
Als je alleen bent en in contact met jezelf, je ziel, dan kun je je juist volmaakt gelukkig voelen.

Fotografie: Odeta Grigaita

Je kunt je daarentegen heel erg eenzaam voelen te midden van duizenden mensen.

Wat is nu het verschil?

Bij het ene lijd je en bij het andere niet.

Als je je eenzaam voelt ben je het contact met jezelf verloren.
Met je eigen ziel.
Dat voelt heel eenzaam en verloren.
Het maakt daarbij niet uit hoeveel mensen je om je heen hebt.

De mensen om je heen geven je wel afleiding, zodat je de eenzaamheid niet zo hoeft te voelen en er dus ook niet zoveel mee hoeft te doen, maar op een gegeven moment gaat het je toch opbreken, omdat het gevoel van eenzaamheid altijd als een soort knagend gevoel aanwezig blijft op de achtergrond. Je verdooft en onderdrukt alleen dat gevoel door de afleiding.

Juist vaak door de gecompliceerdheid in de contacten met anderen word je bij jezelf weggehaald. Mensen doen vaak andere dingen dan dat ze zeggen. Ze zijn niet helemaal eerlijk of helemaal niet eerlijk. Ze liegen en bedriegen soms. Ze projecteren hun eigen pijn en frustraties op jou, enz. Klinkt misschien allemaal wat negatief, maar is wel gewoon zo, dus laten we nu niet net doen of dit zo’n prachtige en liefhebbende wereld is, want dan ben je eerder naïef dan negatief. En de meesten onder ons hebben het op dit moment niet zo gemakkelijk, dus frustraties en pijn alom. Gewoon lekker je ogen en oren opendoen en durven kijken, dan weet je waar ik het over heb.

En als je dan ook nog een beetje sensitief bent en alles behoorlijk binnen laat komen, dan valt dat soms niet mee om ‘bij jezelf’ te blijven.

En juist die gecompliceerdheid en onduidelijkheid van alles kunnen je zo uit balans brengen en/of onzeker maken dat je daardoor weggaat bij jezelf. Je gaat als het ware ‘langs de zijlijn’ staan om het maar niet zo heftig binnen te hoeven laten komen. En dan gebeurt het: je raakt het contact met jezelf, met je ziel, kwijt.

Je voelt je dan verloren, op jezelf teruggeworpen en hartstikke eenzaam, met of zonder mensen om je heen.

Laat het niet zover komen, lieve mensen.
En als het toch zover is gekomen, herstel jezelf weer.
Maak het contact weer met jezelf, met jouw ziel.
En als je het niet alleen kunt, wees niet te trots en eigenwijs om daar hulp bij te zoeken.

En dan kijk je in de spiegel:

En dan zie je je ogen weer stralen.
Het licht is terug in je ogen.
Je allerbeste maatje (je ziel) is er weer.
Als een twee-eenheid sta je daar weer.

En dan zeg je:

“I’m back!”

Wedden dat dat eenzame gevoel verdwenen is als sneeuw voor de zon…..;-)

 

Dus dan komt er nog iets beters.

Dat de kosmos het beste met ons voor heeft is een feit.
Of je er nu wel of niet in gelooft.

Zij zijn er uiteraard ook bij gebaat dat wij groeien in onze evolutie, want dan groeit ook weer het collectief bewustzijn van de aarde en dus ook van heel het universum.

Dat gaat natuurlijk wel héél erg diep, dus daar wil ik het nu even niet over hebben,
dus laten we het lekker een beetje luchtig houden.

Wat wel interessant is voor iedereen is de praktische kant aan dit verhaal.
Jullie weten: ik ben een praktisch ingesteld mens en hou van praktische zaken.

En die ‘sleutel’ naar hoe die kosmos nou precies werkt en denkt kan ook praktisch van pas komen.

Soms gebeuren er dingen in je leven dat het lijkt of iets je afgenomen wordt of dat je gewoonweg iets niet krijgt wat je graag zou willen hebben.

Bijvoorbeeld:
- een baan die je heel graag wilde hebben
- een huis, waar je verliefd op wordt
- een partner die je erg leuk vindt

Als dit bij mij of mijn naaste omgeving gebeurt, dan zeg ik altijd opgewekt:
“Dus dan komt er nog iets beters!”

De mensen die mij echt goed kennen weten dat ik zulke dingen zeg en raken soms lichtelijk ‘geïrriteerd’ door het in hun ogen soms irreële optimisme.
Ook cliënten die al lange tijd mijn praktijk bezoeken herkennen dit soort uitspraken. Ze hebben me regelmatig te kennen gegeven dat ze behoorlijk blijven hangen en omhoog ploppen als het aan de orde is.

Over dat irreële wilde ik het net even hebben.

Want hoe irreëel is het eigenlijk? Je weet namelijk nog niet wat er aan ‘beters’ voorbij gaat komen en dat is misschien waarom het irreëel lijkt. Maar als we erop durven vertrouwen en niet in paniek raken en allerlei noodsprongen gaan maken (emotie), dan komt dat ‘beters’ toch altijd wel voorbij, alleen duurt het iets langer.

Er gebeuren verschillende dingen op het moment dat je “Dus dan komt er nog iets beters!” zegt, namelijk:

-           je kunt gemakkelijker accepteren dat je iets kwijt bent of dat iets niet doorgaat wat je graag had gewild, waardoor je minder in de bekende weerstand hoeft te schieten en waardoor de teleurstelling een stuk minder wordt.

-           gedachten zijn krachten, maar als je iets hardop uitspreekt materialiseer je het als het ware en werken deze krachten nog vele malen sterker dan bij het denken alleen.

-           je geeft de kosmos te kennen dat je alle vertrouwen in hen hebt dat ze jou helpen op jouw pad. Soms ben jij even vergeten wat ook alweer jouw pad was. Vaak door allerlei emoties. Emoties houden je weg bij het voelen, dus dan kun je ook niet goed meer voelen wat goed of niet goed voor jou is. Enthousiasme over een fantastische baan, huis of partner is natuurlijk ook 100 % emotie. Het kan zijn dat deze baan, huis of partner helemaal niet op jouw pad past, omdat jouw pad een hele andere kant opgaat, alleen jij weet op dat moment nog niet welke.

Alle dingen gebeuren, zoals ze moeten gebeuren en wel op het juiste moment.
En soms is gewoon het moment nog niet daar.

En de kosmos begeleidt je daarin.
De kosmos stuurt een beetje bij als je af dreigt te wijken van je pad, zeg maar.
Ze houden alleen niet ‘letterlijk’ je hand vast, maar spreken een net iets andere taal dan wij.

Vertrouw er dus op dat het goed is zoals het gaat.

Wat er ook gebeurt.

Als alles lekker loopt is dat niet zo moeilijk, maar als we onze zin niet krijgen kunnen we wel eens stampvoetend en huilend ons beklagen over het lot, wat we onszelf geschapen hebben ;-) .

Dus………

Leve de kosmos!

A change may be just around the corner.

Veel mensen hebben het niet gemakkelijk op dit moment.

Er gebeuren best veel heftige dingen in vaak de nabije omgeving, zoals dood, ziekte, beëindigen relaties, ontslag en weet ik het allemaal niet meer.
En zelfs als er geen externe probleemfactoren zijn dan hebben mensen het moeilijk met zichzelf.

Het is ook een beetje de energie van deze tijd.

Mensen worden teruggeworpen op zichzelf.
Mensen gaan meer nadenken over zichzelf en hun leven.

Sommigen zijn een beetje neerslachtig of zelfs depressief.

Op dit moment hoor ik niet veel mensen volmondig zeggen dat het goed met ze gaat en als ze het wel zeggen dan geloof ik het niet helemaal.

Nu is mij al eens eerder opgevallen dat veel mensen in dezelfde periode met dezelfde dingen bezig zijn, een ‘collectieve energie’ waar iedereen dan in zit, zeg maar.

De onderwerpen voor mijn blog haal ik altijd uit mijn directe omgeving of uit ervaringen uit mijn praktijk.
En vaak krijg ik dan van mensen die kilometers verderop wonen te horen dat ze steun hadden aan de woorden uit mijn blog, omdat ze ‘toevallig’ net met dit onderwerp bezig waren. Het onderwerp komt dus vaak ‘als geroepen’. Terwijl ik de inspiratie eigenlijk gewoon ‘uit de lucht’ haal die ik op dat moment inadem.

We hebben dus met z’n allen een collectieve energie mensen!
Best wel fijn om te weten.
Of toch juist niet?

Als jij het dan moeilijk hebt heeft de ander het ook net moeilijk, waardoor die jou minder kan helpen en andersom.
Als jij helemaal lekker in je vel zit en iedereen zomaar lekker op zou kunnen beuren, dan zit iedereen toevallig ook net lekker in z’n vel.

En dat heeft niet alleen met het weer te maken.
Ook wel een beetje natuurlijk, want wij trekken ons wat meer terug, maar de natuur doet dat natuurlijk ook in deze tijd. Daar breekt ook een rustperiode aan.

Nu we dit dus weten.
Wat hebben we er dan eigenlijk aan?

Wat kun je er nou aan doen als je zelf ook al een tijdje niet lekker in je vel zit?

Nou, niets eigenlijk.
Ja, het mag wel.
Je lekker laten masseren.
Mediteren.
Op yoga.
Maar vaak neemt dit maar even het vervelende gevoel weg.
Je bent ook een beetje op de vlucht dan voor dit gevoel.
En dus geef je weerstand.
En dat is niet zo verstandig, want dan duurt het alleen nog maar langer.
(‘De meest zekere manier om iets voort te laten duren is er weerstand aan geven’. Weet je nog?)

Dus gewoon maar accepteren.

En misschien als dit je lukt zelf appreciëren.
Het is namelijk een rustmoment.

Het is een natuurlijke beweging.
Over bergen en dalen.
De golven van de zee, na de golf komt altijd het dal van de golf.
Je kunt niet altijd op de top zitten, dat lukt niet, dat zou niet natuurlijk zijn.
En bovendien ook nog eens ontzettend vermoeiend…..

Geniet als je op de top zit.
Maar probeer ook eens te genieten als je in het dal zit.
Geniet van de rust die het je geeft, je hoeft ineens veel minder van jezelf, omdat je je niet lekker voelt.
En bekijk dan de ‘ratrace’ waar ook jij aan deelneemt eens vanuit dit rustmoment en relativeer de boel eens lekker.

Zie dat het ook allemaal best lukt als je minder hard rent.
En dat de wereld niet vergaat als jij eens lekker niets doet.

En na het dal volgt er altijd weer een top, daar kun je op wachten.
Lekkere clichés hiervoor:

-           achter ieder wolkje schijnt de zon
-           na regen komt zonneschijn

We kijken een beetje verveeld als iemand ze gebruikt, maar het zijn wel waarheden als een koe.

Dus………

Lieve mensen…..

Misschien kunnen we wat vriendelijker en empathischer zijn naar elkaar.
Want jij bent niet de enige die het moeilijk heeft.
Een rotopmerking van iemand kan je dag breken en een vriendelijk woord van iemand kan je dag maken.
Kies maar…..
En alles wat je geeft zal je in duizendvoud terug geschonken worden.

En……..

a change may be just around the corner

Fotografie: Odeta Grigaite