Een surrealistisch sprookje

Er was eens een heel lief meisje, ze was 4 jaar.

“Papa, papa, mag ik een kusje? Ik ga slapen, ik ben moe.”
Papa leest de krant en is onzichtbaar.
“Papa mag ik een kusje? Ik ga slapen?”
Geen reactie.
“Papa….!? Papa…..?!”
Mama: : “Dat kind vraagt wat aan je!”
Krant gaat opzij, hij draait zijn wang naar haar toe.
Ze geeft hem een kusje en hij geeft een smakkerd in de lucht: “Welterusten”.

Het meisje, 7 jaar.
“Pap, ik ga naar bed, mag ik een kusje?”
Papa  leest de krant.
“Papa, ik ga naar bed. Kusje?”
“Papa, pap, pahaa?”
Mam: “Dat kind praat tegen je.”
Krant opzij, wang, kusje, luchtkus terug: “Doei”.

Het meisje, 10 jaar.
“Pa, ik ga nu naar bed. Kusje?”
“Paha, kusje!!”
“Pahaaaaa?!!”
Krant, wang, kus, luchtkus, “jahaaaa!”

Het stoere meisje, 13 jaar.
Haar moeder is een avondje weg.
Zij zit in de kamer met die’ krant’.
Wil naar bed, maar durft niet te bewegen.
Muisstil TV kijken in de hoop dat zij niet opgemerkt wordt.
Maar dat maakt helemaal niets uit, want ze is toch onzichtbaar.
Zodra haar moeder binnenkomt springt ze op en zegt.
“Ik ga gelijk naar bed, ben zo moe. Dag ma, dag pa”.
Kusje op de wang.
Geen reactie terug.
Ze is al weg.

Het meisje wordt volwassen.
Zij is nog steeds onzichtbaar voor hem.
Het kleine meisje houdt zij aan haar handje vast.

Op een dag gaat hij dood.
Zij geeft hem een luchtkusje vanaf een afstand.
Het kleine meisje kijkt omhoog naar de vrouw en vraagt:
“Waarom doe jij dat?”
Ze zegt: “Hij kan ons toch niet zien”.

“Slaap lekker, pap!”

De vrouw knielt en buigt voor zijn lot.
Het meisje doet hetzelfde.
Het meisje huilt en de vrouw strijkt over haar mooie, zachte haren  en troost haar.

De ziel van de oude man verlaat het lichaam en stijgt op naar de hemel als een mooie vlinder.
Hij kijkt naar beneden en ziet 2 mensen zwaaien naar hem.
Een meisje en een volwassen vrouw, hand in hand.
Hij denkt: “Wat een leuk stel, die twee! Als ik nou ooit kinderen zou krijgen, dan zou ik beslist zo’n dochter willen!!!”.

En vliegt weg…..

Tegen de stroom inzwemmen

Al bijna 20 jaar werk ik met mensen in therapievorm, fysiek, mentaal, emotioneel. Het is vaak een bewustzijnsproces. Wanneer het ‘emoties aangaan’ betreft om inzichten te krijgen, emotionele ballast op te ruimen om zo persoonlijk te kunnen groeien, kunnen mensen soms behoorlijk in de weerstand schieten. Wat er dan gebeurt is het volgende:

- hakken in het zand
- in een sneltrein met 180 km/uur voluit op de noodrem gaan staan
- tegen de stroom inzwemmen

Dit zijn dan allemaal metaforen, maar wat er in werkelijkheid gebeurd is dat dat ze het hele bewustzijnsproces en genezingsproces saboteren en dus ook zichzelf saboteren. Vaak is dit gebaseerd op een onbewuste angst voor verandering en de controle en het overzicht willen houden.
Als alles wat je kent en dus voor jou veilig en overzichtelijk voelt van je af wordt genomen of je het gevoel hebt dat het ondermijnd wordt, dan voelt dat soms alsof de vaste grond onder je vandaan gehaald wordt.
Dat je er een betere en stabielere grond voor terug krijgt, is nog onbekend en daar durven ze vaak nog niet op te vertrouwen. Eerst zien en dan geloven.
Maar die nieuwe grond zit onder die oude, dus die moet toch echt eerst weg, anders kun je het helemaal niet zien.
Deuren moeten soms eerst dicht gaan, voordat nieuwe geopend kunnen worden.
De weerstand die gegeven wordt, wordt natuurlijk gegeven vanuit mind, anders zou het geen weerstand zijn. Dus die hersenen bemoeien zich er ook nog eens flink mee en die zijn natuurlijk intelligent (want dat is nou eenmaal de functie van mind) en dus wordt het een touw-trek-spelletje om wie gelijk heeft en gelijk krijgt.
Tussen mij en de ander, maar eigenlijk is het een touw-trek-spelletje tussen mind en gevoel.
Ik probeer je te laten voelen en dat is het laatste wat men wilt: Voelen!!
Zo gaat dat dus.
Dat is best hard werken hoor.
En je kunt het alleen maar winnen, en dus ook het vertrouwen winnen in jouw therapievorm, als je deze mensen overtuigd van jouw kennis en kunde op dit gebied en dat het uiteindelijk beter voor je zal zijn.
En wat gebeurt er als je een vieze koekenpan gaat schoonmaken met je schuursponsje??
Juist!!! In eerste instantie wordt hij alleen maar viezer en viezer om daarna pas schoon te worden. En dat is logisch natuurlijk. Je kunt niet over die viezigheid heenstappen, je moet er doorheen om het op te kunnen ruimen. Zo gaat het ook met rommel in je huis en in je leven.
Om op te ruimen zal er toch echt geruimd worden. Dus dat betekent: lieslaarzen aan en door de drek om op te ruimen.
En in therapeutentaal: je zult eerst door de emotie moeten om hem erna los te kunnen laten.
Probeer dan maar eens iemand te overtuigen dat het goed is dat ze zich nu zo emotioneel en naar voelen!!!
Ze kwamen met 1 probleem binnen en gaan er met 6 naar buiten!!!
Althans, zo voelt dat voor sommige.
En als je dan dat hele proces (op mindniveau) probeert uit te leggen om ze te overtuigen dat het goed is wat ze doen en ze gaan het uiteindelijk aan, dan uiteindelijk zie je de kentering in het hele proces.
Dus als ze eenmaal durven voelen en toelaten, zie je de wonderen gebeuren en kan het hele transformatieproces eigenlijk pas plaatsvinden.
Je kunt hierin geen stappen overslaan, zo werkt dat niet.
En dan zijn ze superblij.
En ik ook!!

Als je nieuwe ideeën niet laat stromen loopt alle energie weer weg

Enige tijd geleden heb ik een bericht gepost dat ik weer nieuwe inspiratie had om te bloggen na lange tijd.
Alleen al van het schrijven van dat bericht kreeg ik energie en ook van de leuke reacties erop, maar daar bleef het dan ook wel bij.
Opgeslokt door belastingdienstbeslommeringen, computerproblemen, administratieve rompslomp, werk, kinderen, sociale verplichtingen ( die natuurlijke ook wel vaak leuk zijn) en gewoon genieten van het leven, zijn we zo weer maanden verder en er is nog niets nieuws uit mijn handen gekomen.
Om treurig van te worden.
Ik schaam me diep.
Blijkbaar vond ik alles belangrijker dan datgene waar ik heel blij en enthousiast van wordt.
Transparante overtuigingen zou één van mijn vroegere leraren ze genoemd hebben.
Alles wat je verzint om maar niet ‘aan de bak’ te hoeven.
Ondertussen liep alle energie, enthousiasme en inspiratie weg uit mijn lijf.
Af en toe borrelde de inspiratie op en in plaats van er direct mee aan de slag de gaan liet ik het gewoon voorbij gaan en deed er niets mee.
En je energie loopt steeds verder weg.
En van uitstel komt afstel.
Hoe werkt nou zoiets?
Met die energie enzo?
Stel:
Je hebt een goed idee.
Je energieniveau stijgt, dat betekent dat het bij jou past.
Je zou dus kunnen zeggen: “Daar moet je iets mee!! Dat hoort bij jou.”
Als je er dan niets mee doet loopt je energie weg en zelfs vaak nog verder naar beneden dan dat het was, voordat je het idee überhaupt kreeg.
Dit zijn de energiegolven die je moet pakken, net als een surfer zou doen.

Als hij in het dal van de golven terecht komt zakt hij ook weg, de vaart gaat eruit en valt om.

Dus lieve mensen,
heb je een goed idee voor jezelf om te gaan doen?
Pak de koe bij de horens en ga er direct meer aan de slag.
Informatie inwinnen, vergunningen aanvragen, studies volgen, afspraken maken bij de bank of bijvoorbeeld een verhuurder, koop pen en papier of een laptop, koop een schildersezel en verf, koop sportkleren en schrijf je in bij de sportschool, koop een blik verf en een roller, whatever it is that makes you happy….!
Het maakt niet uit wat het is, groot of klein.
Als het goed is voor jou krijg je er veel energie van en zit alles mee.
Als het uiteindelijk toch niet bij jou past loopt alles tegen en lijkt het alsof je ‘tegengewerkt’ wordt door de kosmos, waardoor alsnog je energie wegloopt.
Ook geen probleem, heb je het in ieder geval geprobeerd en ben je weer een ervaring rijker en een illusie armer. Die kun je dan ook afstrepen van je lijstje.
Dan hoef je jezelf alleen nog maar af te vragen vanuit welke intentie je de beslissing genomen had om te gaan doen wat je aan het doen was. Als dingen tegen zitten en de energie niet stroomt, dan zullen dat motivaties geweest zijn als: om veel geld mee te verdienen, omdat ik geen zin meer heb in mijn huidige werk, omdat iemand anders dat van mij verwacht, omdat ik met mijn rug tegen de muur stond en iets moest doen, dus dan maar dit.
Vaak wijzen deze motivaties op weerstand en werken dus niet.
Een juiste motivatie is altijd gebaseerd op liefde, enthousiasme en positiviteit.
De kosmos wijst jou altijd de weg.
Alleen soms is het moeilijk de aanwijzingen te lezen, horen of zien.

Hou als leidraad aan:
Als alles meezit hoort deze weg bij jou.
Als alles tegenzit is dit niet jouw weg en moet je uitkijken naar een andere weg.

Hier kom je al een heel eind mee.
En laat je energie niet weglopen als ‘los zand door je vingers’.
Daar is het te kostbaar voor.